Με ολα αυτα που γραφεις κοπελα μου πιστευω πως το μελλον σου ειναι λαμπρο. Ελπιζω καποτε να επιβεβαιωθει αυτο που σου λεω κ να αισθανεσαι δικαιωση για ολους τους κοπους σου. Σιγουρα κατι χανεις απο τη νιοτη σου, αλλα η υπερπροσπαθεια που κανεις θα σου δωσει τοσα εφοδια που οταν φτασεις σε μια αλλη φαση ζωης θα εισαι περηφανη για αυτα κ θα καταλαβεις ποσο μεγαλη αξια εχει να παλευεις στη ζωη κ να στηριζεσαι στις δυναμεις σου.
3.4.2017 | 05:52
ν
εχω κουραστει..γιατι πρεπει να σκεφτομαι συνεχως αν εχω λεφτα,πως θα βγαλω περισσοτερα λεφτα,πως θα μπορεσω να δουλευω παραλληλα με τη σχολη,πως πρεπει να ξαναψαξω για 6ο συνεχομενο καλοκαιρι για να βρω κ αλλη δουλεια..πως πως..πως ..και ειμαι ακομα 21..και ειμαι 21..21 και εχω 6 χρονια να κανω μπανιο στη θαλασσα που βρισκεται 5 λεπτα απ το σπιτι μου ...γιατι δουλευω 9 με 3 το πρωι συνεχομενα..επι τοσα χρονια..οταν το μοναδικο αγχος που χουν οι φιλοι μου ειναι ποσο αρνι θα φανε το πασχα.γιατι εγω ρ γμτ να σκεφτομαι κ να αγχωνομαι που θα βρω δουλεια παλι...το ξερω ειμαι μολις 21..αλλα καποιες φορες ζηλευω..που υπαρχουν παιδια που εχουν ιστοριες να διηγηθουν τον Σεπτεμβρη,που χουν λεφτα να πανε διακοπες ,που που που...δεν λεω κ γω κανω πραγματα πχ ταξιδια που δεν θα τα κανα αλλιως..και ειμαι αρκετα περηφανη που πραγματοποιω ενα μεγαλο ονειρο μου μονη μου..αλλα..καμια φορα..σκεφτομαι κ ποσες μερες,ωρες,στιγμες χανω οχι μονο λογω δουλειας αλλα κ λογω οικονομικης δυσκολιας να κανω κατι..κ λογω αγχους και και και,...κ στο τελος κανεις δεν ξερει τι περνας...κανεις δεν ξερει τι σκεφτεσαι η τι στερεισαι...κ στεναχωριεμαι περισσοτερο με την σκεψη οτι μετα απο λιγα χρονια δεν θα μ μεινει τπτ..ουτε στιγμες ουτε φιλοι ..παρα μονο η πικρια οτι δεν εζησα σαν παιδι...κ αν δεν το κανω τωρα.ποτε?...
1
