ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα πονάω πιο πολύ από κάθε άλλη φορά. Όλοι έχουν φύγει, έμεινα μόνη μου. Κανένας δεν έχει καταλάβει πόσο πολύ πονάω. Δεν γίνεται ακόμα και οι πιο καλοί μου φίλοι να μένουν στην επιφάνεια αυτού που δείχνω… Πώς γίνεται να μην βλέπουν τον πόνο και τη θλίψη στα μάτια μου; Όλοι έχουν τα δικά τους προβλήματα και δεν μπορούν ή δεν θέλουν να δουν τα δικά μου. Αυτό όμως με πονάει ακόμα περισσότερο. Εγώ να είμαι πάντα εκεί για αυτούς, να προλαβαίνω τις σκέψεις τους, τα συναισθήματά τους κι εκείνοι να αγνοούν τα δικά μου. Θέλω να ασχολούμαι πια μόνο με τον εαυτό μου, πρέπει να ακούω πρώτα τις δικές μου ανάγκες και μετά τις δικές τους αλλά πάντα βάζω πίσω τον εαυτό μου. Πάντα κάποιος με χρειάζεται περισσότερο απ ότι χρειάζομαι εγώ τον εαυτό μου και συνεχίζω να πονάω, να μην μιλάω και να αγνοώ τα δικά μου θέλω. Ξέρω ότι με νοιάζονται και με αγαπάνε αλλά έχω ανάγκη να μου το δείξουν…