ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μιλήσαμε μετά από δεκαπέντε χρόνια σιωπής, επιβεβλημένης από τις καταστάσεις, από τους ανθρώπους, από τα πρέπει της κοινωνίας… μιλήσαμε όταν με πήρες τηλέφωνο και ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα. Άνοιξες στο τέλος την κάμερα για να δω τα δάκρυα που έκρυβες πίσω από το χαμόγελο η για να διαπιστώσεις αν οι ρυτίδες έχουν χαλάσει το πρόσωπο που κάποτε χάιδεψες με λατρεία; Οι ρυτίδες με κάνουν άσχημη όμως τα μάτια που σε κοίταξαν είχαν το ίδιο βλέμμα της αγάπης, μιας άλλης εποχής, που έχει σάρκα και οστά μόνο μέσα στα όνειρα! Να είσαι καλά, να προσέχεις… αυτό το τηλεφώνημα θα με κρατήσει ζωντανή για άλλα τόσα χρόνια…