ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον αγαπάω, ειμαστε 3 χρόνια μαζί..Ειμαι 25, ειναι 37.. Πριν 3 μήνες μετακομίσαμε μαζί, με τις γνωστές δυσκολίες της συμβίωσης..Το θέμα είναι η συμπεριφορά του..Την ήξερα και από πριν. Οταν τσακωνομαστε, με φωνάζει "ζωο" και διάφορα άλλα κοσμητικά ουσιαστικά και επίθετα, με μειώνει, κλπ..Επιπλέον, δεν αναγνωρίζει το γεγονός ότι εγώ κάνω ΤΑ ΠΑΝΤΑ μεσα στο σπιτι, αν εξαιρεσουμε κάποιες φορές που μαγειρευει αυτός.Επίσης, εγώ δουλεύω απογευματα, αυτό ειναι το ωραριο της δουλειάς μου, με αποτελεσμα το πρωινό να μου μένει σχετικά ελέυθερο. Αυτός νομιζει ότι εγω κοιμάμαι όλο το πρωί και μου το κοπανάει "εσυ κοιμάσαι όλη μερα", χωρις πραγματικά να καταλάβω ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΤΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ?Εχει πρόβλημα με τους δικούς μου.Δεν θέλει να έρχονται στο σπίτι μας και έτσι εγω αναγκάζομαι να βρίσκω διάφορες δικαιολογίες να λέω στην μητερα μου να μην έρθει και να καταλήγω να την βλέπω μια φορά το μηνα (εγώ ειναι δυσκολο να παω να τη δω, λόγω διαφορων πραγμάτων).Τέλος, θέλω κάποια στιγμή να παντρευτούμε και μη με πείτε οπισθοδρομική,δεν με νοιάζουν οι φαμφάρες και τα πανηγύρια, απλά θέλω να γινει κάτι τετοιο με τον άνθρωπο που αγαπάω. Αυτός δεν κάνει καθόλου τέτοιο λόγο. Αρραβωνιαστήκαμε το καλοκαίρι, αλλά δεν θέλει λεει να παντρευτουμε.. Δεν καταλαβαίνω!Είμαι, πραγματικά, στα όρια μου...Δεν ξέρω τι να κάνω..Φοβάμαι μήπως μεθαύριο με μειώνει μπροστά στα παιδιά μας..Και όσες φορές κι αν του κάνω κουβέντα, ποτέ δεν παραδέχεται τα λάθη του, λέει ότι αξίζω τέτοια συμπεριφορά.. Δεν ξέρω τι να κάνω...Τον αγαπάω, αλλά δεν θέλω να ζήσω όλη μου τη ζωή έτσι...