ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ημουν εκεινη η κοπελα που ηταν απλα ο εαυτος της. Δεν παριστανα κατι αλλο απο αυτο που ημουν για να γινω αρεστη. Ελεγα βλακειες και εκανα πλακες χωρις να δινω σημασια σε φρασεις τυπου "μας κοιτανε τωρα ρεε παιξ'το γκομενα", απλα γιατι με ενοιαζε να περασουμε καλα ολες μαζι σαν παρεα, οχι σαν εξι εφτα γκομενες που βγαινουν για να ψαρεψουν γκομενο. Εκανα παρεα και με αγορια αποβλεποντας καθαρα στη φιλια, δεν τριβομουν σε οποιον να ναι. Και ακριβως επειδη ειχα μαθει να ειμαι αυθεντικη, ημουν η ψυχη της παρεας. Και για αυτο καπως επρεπε να με ανατρεψει. Δεν μπορουσε να χωνεψει οτι μια πιο ασχημη και πιο χοντρη απο αυτην ηταν το επικεντρο της παρεας (αξιες ομως εε! ουσια, οχι μαλακιες!). Και αντι να καταλαβει οτι κανει λαθος, οτι ειναι επιφανειακη και οτι την πεφτει σε ο,τι κινειται και γι'αυτο δεν την επαιρναν στα σοβαρα, αποφασισε να με θαβει δεξια και αριστερα και να με λεει "χοντρη" και "χοντρη" και "χοντρη". Παντα ειχα λιγα παραπανω κιλα. Και με πονουσε. Και το ηξερε. Αλλα καπως επρεπε να με "χτυπησει". Τελικα μαλλον δεν ημουν τοσο δυνατη οσο νομιζα, γιατι με επηρεασε πολυ ολο αυτο. Κλειστηκα μεσα μου, ενιωθα κατωτερη, οτι δεν αξιζω. Το ξερω οτι σε πολλους η εξομολογηση θα φανει γελοια και υπερβολικη, αλλα ηθελα να μοιραστω το οτι μετα απο τρια χρονια που με ακολουθει οπου και να παω το στιγμα της χοντρης, εχω ξεκινησει διαιτα και εχω αρχισει να χανω! Δε θα ζητησω να μην υπαρξουν αρνητικα σχολια, δε με νοιαζει ιδιαιτερα, κυριως επειδη ηθελα μονο να το βγαλω απο μεσα μου, να το πω σε καποιον. Κι επειδη ξερω οτι το θεμα του παχους και γενικοτερα της εμφανισης απασχολει, θελω απλα να σας ενθαρρυνω και να σας πω οτι αν προσπαθησετε ολα γινονται! Ειναι δυσκολο, αλλα οταν αρχιζεις να βλεπεις αποτελεσματα νιωθεις να αλλαζει η ζωη σου!! Και το κυριοτερο: ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΣΑΣ ΠΕΙΣΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΤΕ!!! :)