ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παραμονή της 17ης Νοεμβρίου, μιας γιορτής που αμφισβητείται από πολλούς στις μέρες μας κατά πόσο πρέπει να θεωρείται εθνική γιορτή και να γιορτάζετε στα σχολεία. Σήμερα λοιπόν παρακολουθώντας τη σχολική γιορτή συνειδητοποίησα για άλλη μια φορά πόσο συγκινητική είναι αυτή η επέτειος... ίσως επειδή πρόκειται για ένα μαζικό και ομαδικό κίνημα, ίσως γιατί νέοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους πάνω στον αγώνα τους για ελευθερία, ίσως γιατί είναι ένα σχετικά πρόσφατο γεγονός(σε σχέση με τις άλλες εθνικές γιορτές, χωρίς να θέλω να μειώσω την αξία των τελευταίων), ίσως να πρόκειται και για ένα συνδυασμό όλων των παραπάνω. Καθώς άκουγα το ''γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον'' (σήμα κατατεθέν της συγκεκριμένης επετείου), την αναδρομή των γεγονότων και καθώς έβλεπα τους συμμαθητές μου να πετάνε γαρίφαλα στη μνήμη των 24 νεκρών, έπιασα τον εαυτό μου να έχει ανατριχιάσει και να έχει βουρκώσει... Αυτοί οι άνθρωποι αγωνίστηκαν για ιδανικά με αυτοθυσία και θάρρος! Απ' την άλλη είχα κάτι φίλους μου να μου λένε πολυτεχνείο= κομμουνιστές και η χούντα μια χαρά πολίτευμα ήταν... Εγώ πιστεύω σε αυτή την επέτειο και αύριο θα είμαι και εγώ στην πορεία στη μνήμη αυτού του σημαντικού γεγονότος της ιστορίας μας. Υ.Γ. ελπίζω οι φίλοι μου να βάλουν κάποτε μυαλό και ώριμα να επαναπροσδιορίσουν τον όρο ''χούντα'' και τις συνέπειες αυτού.