ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 17.Στην πρώτη Λυκείου,πριν δυο χρόνια,τον ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά,με το πρώτο του βλέμμα.Είναι αυτό το έντονο καρδιοχτύπι που νιώθεις όταν ξέρεις ότι "αυτός είναι!".Αυτός ο μοναδικός έρωτας στην εφηβεία που θα μείνει ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ μέσα στην καρδιά και τη σκέψη σου...Και φυσικά,όπως έχει συμβεί και σε πολλούς ακόμη,αυτός ο έρωτας παρέμεινε ανεκπλήρωτος!..Ενώ παραδεχτήκαμε ο ένας στον άλλον ότι νιώθουμε κάτι έντονο,καμιά εμφανή κίνηση αυτός...Όλο γύρω γύρω το πήγαινε,κι όλο στα ίδια μέναμε.Έχουν περάσει δυο χρόνια! Κι όμως,ακόμα νιώθω αυτόν τον κόμπο στο στομάχι όταν με κοιτάει...(γιατί παρέλειψα να πω πως,ενώ μού έχει ξεκαθαρίσει ότι απλά θέλει να είμαστε φίλοι,δε σταματά να με κοιτά και να συμπεριφέρεται όπως ακριβώς συμπεριφερόταν όταν πήγε να γίνει κάτι μεταξύ μας,κι ακόμα πιο έντονα.)Απλά δεν καταλαβαίνω γιατί να μη γίνει ποτέ κάτι απ'τη στιγμή που και οι δυο νιώσαμε έντονα συναισθήματα ο ένας για τον άλλον...πάντα αυτό θα σκέφτομαι και θα με βασανίζει...Θα 'θελα να 'ξερε πως δεν έχω πάψει να τον σκέφτομαι λεπτό και πως το μόνο που θέλω είναι να είναι εκείνος ευτυχισμένος! Ακόμα κι αν δεν ήμασταν μαζί,ακόμα κι αν δεν υπάρξουμε ποτέ μαζί...Μακάρι να με άφηνες να εκπληρώσω τις Κρυφές Επιθυμίες στην καρδιά σου...http://www.youtube.com/watch?v=R8OOWcsFj0UΒ. σ'αγαπάω!Κ.