ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 24, έχω τελειώσει πληροφορική στην Ελλάδα σε ΑΕΙ και είμαι έξω κάνοντας ένα μάστερ πάνω σε ένα κλάδο της. Πήρα την απόφαση καθώς τελείωνα τη σχολή κι έφυγα στα καπάκια για 2ετές μάστερ. Το θέμα είναι πως δε μου άρεσε ποτέ το αντικείμενο αλλά λέω αφού αυτό διάλεξα ας βρω κάτι σχετικό με αυτό που μ άρεσε περισσότερο στη σχολή και πήγα σε κάτι σχετικό με την κατεύθυνσή μου. Το θέμα είναι πως είμαι 1,5 χρόνο έξω κι έχω διπλωματική για να τελειώσω και μου ναι απίστευτα ψυχοφθόρο αυτό που περνάω. Δεν είναι ότι δε μ αρέσει το αντικείμενο αλλά κάνω διπλωματική χωρίς καμία βοήθεια σε ένα εργαλείο πολύ προχωρημένο που αφορά έρευνα (και δυστυχώς σχεδόν όλες οι πτυχιακές έτσι είναι δεν είναι δηλαδή το θέμα το πρόβλημα καθ' αυτό) και συνειδητοποιώ πως όλο αυτό δεν έχει κανένα νόημα και κάνω υπερβάσεις απίστευτες για να ανταπεξέλθω και πάλι δεν την παλέυω και ότι ήταν βιαστική απόφασή μου και μια προσπάθεια να πείσω τον εαυτό μου πως έφταιγε το ελληνικό πανεπιστήμιο για τα γούστα μου μέχρι τώρα κι όχι το αντικείμενο. Δεν είμαι από αυτούς που ονειρέυονται να κάνουν το χόμπι τους επάγγελμα οπότε δεν έχω πρόβλημα να κάνω κάτι που δε μ αρέσει αλλά αυτό το συγκεκριμένο είναι ψυχοφθόρο όσο δεν πάει δεν είναι θέμα αρεσκείας ή μη. Κοντελυω να αρρωστήσω από το άγχος, δεν περίμενα πως θα έχω προσαρμοστεί στη χώρα και τη ζωή και θα έχω τόσο σοβαρό θέμα με αυτό. Σκέφτομαι να τα παρατήσω, να κάτσω να σκεφτώ ή να πάω στρατό και παράλληλα να σκεφτώ και να ψάξω και μετα να φύγω ξανά έξω για δουλειά αφού θα έχω κάνει κάτι στην Ελλάδα από σπουδές σε μεταπτυχιακό επίπεδο που θα μου ναι φυσικά πιο οικονομικό γιατί έχουν δαπανηθεί λεφτά μέχρι τώρα που δεν περισσέυουν αλλά υπήρχαν με οικονομίες από παλιά γι αυτό το σκοπό από την οικογένεια μου. Και είναι το μόνο που σκέφτομαι, αν ήμουν Ελλάδα στην ίδια κατάσταση θα το είχα σταματήσει σίγουρα αναζητώντας κάτι άλλο. Σκέφτομαι ότι πάντα ήμουνα επιμελής και σωστός και τυπικός με τα τα μαθήματα και τις σπουδές και ξενερώνω γιατί θα ναι η πρώτη φορά που παρατάω κάτι σοβαρό στη ζωή μου και θα ναι σαν πισωγύρισμα. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα αλλα έχω τρομερές εσωτερικές συγκρούσεις μέχρι να πάρω την απόφαση και έχω απίστευτες τύψεις στην ίδέα ότι η επιθυμία μου η πραγματική είναι πως θέλω να τα αφήσω. Τι γνώμη έχετε σαν εξωτερικοί παρατηρητές ;