ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι ερωτευμένη εδώ και ένα χρόνο μ' έναν υπέροχο άντρα.Εγώ είμαι 30+, ελεύθερη. Οικονομικά ανεξάρτητη και συμπαθητική εμφανισιακά.Αυτός είναι 50+, χωρισμένος με ενήλικα παιδιά. Οικονομικά ανεξάρτητος επίσης. Εμφανισιακά είναι ο κλασικός μεσήλικας (κοιλίτσα, φαλακρίτσα, γυαλάκια κλπ).Η γνωριμία μας ήταν επεισοδιακή αλλά υπήρχε εξ αρχής έντονη έλξη και τρομερή χημεία. Από την πρώτη μέρα, χωρίς πολλές κουβέντες, είμαστε μαζί. Συζούμε από τον πρώτο μήνα. Γενικά, για να μην πλατιάζω, περνάμε τέλεια.Το πρόβλημα είναι η αντιμετώπιση και τα σχόλια του περίγυρου. Φίλοι, οικογένειες, γείτονες, συνάδελφοι, πρώην και από τις δυο πλευρές έχουν άποψη και την εκφράζουν. Και όχι μόνο οι γνωστοί μας αλλά κι ο κάθε άσχετος.Και οκ, εμείς είμαστε εντάξει με την επιλογή μας και δε μας επηρρεάζουν, αλλά ειλικρινά έχω αγανακτήσει μ'αυτά που ακούω. Θέλω να φωνάξω οτι:- Δε με πληρώνει για να είμαι μαζί του!- Δεν είμαι κόρη/ανηψιά του!- Δε με απασχολεί το οτι δεν είναι κούκλος!- Δεν είναι παντρεμένος κι εγώ το τσουλάκι του!- Δεν είναι εργοδότης κι εγώ η γραμματέας του!- Δε με επέλεξε για να τον γηροκομήσω!- Ναι! Του σηκώνεται ακόμα και κάνουμε τέλειο σεξ!- Ναι! Θέλω να ζήσω μαζί του!Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι αποδεκτή μόνο μια σχέση μεταξύ συνομηλίκων και ταιριαστών εμφανισιακά ανθρώπων...