ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πήρα πριν από λίγο τα πιο άσχημα νέα σε επαγγελματικό επίπεδο,που έρχεται απανωτά σε απανωτά πάνω σε απανωτά νέα πίεσης και κακών νέων. Όχι, δεν είναι απόλυση, και όχι δεν τολμώ να το πω σε κανένα,ούτε καν εδώ ανώνυμα, σε μια εποχή συνεχών απολύσεων, να έχεις μια δουλειά,και ένα καλό μισθό. Ναι, αλλά δεν βλέπω κανένα.Ούτε οικογένεια, φίλους πολύ λίγο.Έχω να κοιμηθώ καλά πάνω από δύο χρόνια, δεν ξέρω διακοπές, είμαι συνεχώς στο άγχος,ακόμα και τα σαββατοκύριακα. Δεν τολμώ να πω τι κάνω-όοοοχι, δεν είμαι στέλεχος πολυεθνικής-δεν τολμώ να γκρινιάξω, ξέροντας οτι ακόμα και εδώ με διαβάζει ένας άνεργος. Και θα έχει δίκιο. Ίσως. Αλλά και εγώ έχω αντοχές. Και δεν μπορώ καν να κλάψω κοτζάμ γάιδαρος. Και το μόνο που θέλω είναι να κοιμηθώ, και να ξυπνήσω μια φορά με το ξυπνητήρι, και όχι μια ώρα πριν, άυπνος,και με τα νεύρα σπασμένα, και με το φόβο των από πάνω.