11.12.2011 | 00:47
Να ξύπναγα λέει και…
Να μπορούσα να περπατήσω…Να ντυνόμουν (καρώ πουκαμισάκια,μπότες,βάψιμο κτλ) κ να με καμάρωνα στο καθρέφτη…Να βγαινα με φίλους…Να είχα άγχη …Να ζούσα έναν έρωτα…Να οδηγούσα…Να πήγαινα εκδρομές, ταξίδια…Να δούλευα...Να μην ήξερα 500 που πάσχουν από ξερολίαση...Να μην άκουγα να μιλάνε χωρίς να σκέφτονται πρώτα [ "ξέρω πως νιώθεις", "σ'εχω πάντα στο μυαλό μου","θα ρθω να σε δω" (κ δεν έρχεται ποτέ),"υπομονή", "μη το βάζεις κάτω""εισαι δυνατή..","θα 'χα σαλτάρει στη θέση σου" κτλκτλ] Να χαιρόμουν χωρίς την ίδια στιγμή να “δάκρυζα” μέσα μου…Να κάνα σχέδια..Να ζούσα τα 27 που τόσο ήθελα..Να θυμόμουν πως ήμουν..Να μην έβλεπα τη ζωή που θα κανα στις ζωές των άλλων…Να με βρισκα εκεί που μ’ άφησα…Να μην ωρίμαζα έτσι..Να ‘ταν απλά εφιάλτης τα 10 χρόνια που χουν φύγει… That's life όμως...Καλές Γιορτές χωρίς παραινέσεις & νουθεσίες !! ;)
