15.9.2015 | 17:31
Ναι δεν έχω κοινωνική ζωή...
Εκτός σχολείου δεν έτυχε να έχω καμία παρέα και στο σχολείο οι συμμαθητές μου απλά με αγνοούν. Δεν μου φαίρονται άσχημα απλά αδιαφορούν για την ύπαρξη μου. Τι ζω τι πέθανα δεν νομίζω να τους κάνει διαφορά. Οκ δεν το κατάλαβα τώρα, απλά σήμερα στην πρώτη ώρα κατέυθυνσης, που ήμουν το μόνο παιδί που καθόταν μόνο του σε μια σειρά που ήταν άδεια αν εξαιρέσεις ένα ζευγαράκι δύο θράνια μπροστά, ήταν σαν να βλέπω την απεικόνηση της κοινωνικής μου ζωής. Δεν είναι πως υστερώ σε κοινώνικες δεξιότητες, ούτε πως δεν προσπάθησα να κάνω παρέες. Η κατάσταση μου είναι ένα δεδομένο μοτίβο συμπεριφοράς απέναντι μου, που ξεκίνησε στο γυμνάσιο και μεταφέρθηκε στο λύκειο. Όταν πήγαινα γυμνάσιο, ήμουν από ένα μικρό σχολείο δεν ήξερα κανέναν σχεδόν, ήμουν ασχημόπαπο, και δεν είχα μάθει ακόμα να φέρομαι. Οκ δεν ήμουν η μόνη που δεν είχε κοινωνικές δεξιότητες, αλλά άμα λάβει κανείς υπόψιν του το πως στο σχολείο τα παιδιά διαλέγουν τις παρέες τους ανάλογα με το τι έχουν να κερδίσουν από τον άλλο σε δημοφίλια και status,εεε λογικό είναι πως ήμουν στην απέξω. Εγώ άλλαξα και βελτιώθηκα. Έψαξα να βρω τι έφταιγε για την κατάσταση μου και διόρθωσα πολλά , όμως τα πράγματα έμειναν ίδια. Άμα σου κολλήσουν ένα ταμπελάκι συνεχίζεις με αυτό μέχρι την αποφοίτηση. Λοιπόν το δικό μου ταμπελάκι μόνο θελκτικό δεν είναι. Τώρα είμαι σε μια παρέα με τρεις κοπέλες. Η μία είναι σούπερ και ρίχνουμε πολύ γέλιο μαζί. Η άλλη είναι αγενέστατη, ειρωνική, και ψώνιο. Πάραδειγμα, σήμερα με υπερηφάνεια μας έλεγε πως ήρθε σε σύγρουση με έναν εύσωμο οδηγό λεωφορείου, γιατί κάτι αυτός δεν άκουσε καλά και κατεβαίνοντας του είπε 'εεε με τόσο λίπος γύρω από τα αυτιά πως να ακούσεις;'.Μέχρι και μες την παρέα είναι πολύ καυστική. Η τρίτη μας αγνοεί εκτός από την δεύτερη, αποδείχτηκε διπρόσωπη και θα σου δώσει σημασία μόνο αν θέλει να ζητήσει κάτι. Από'τι καταλάβαινετε από παρέες τίποτα το αξιόλογο. Το ίδιο συμβαίνει και στο ερωτικό όμως. Όσα αγόρια μου άρεσαν δεν τους άρεσα, και γενικά δεν άρεσα ποτέ σε κανέναν. Ξόδεψα ώρες να σκέφτομαι γιατί είμαι ανέραστη αλλά δεν μπόρεσα να βρω έναν λόγο που να στέκει. Άσχημη δεν είμαι με τίποτα, αγενής δεν είμαι, επιθετική (εννοώ να κυνηγάω τους άλλους) δεν είμαι, κλειστός άνθρωπος δεν φαίνομαι...Πασχίζω να βρω κάτι να διορθώσω αλλά δεν έχει μείνει τίποτα. Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι υπάρχουν δύο κατηγορίες αγοριών. Η πρώτη είναι αυτών των αγοριών που απλά θέλ]ουν να δειχτούν στους φίλους του. Γι' αυτό υπάρχουν τρεις τρόποι. Να τα φτιάξεις με κάποια δημοφιλή που έχει πολλές προσφορές. Να τα φτιάξεις με κάποια με τεράστιο στήθος (εγώ είμαι αυτό που λένε άβυζη :Ρ). Να τα φτιάξεις με κάποια που είσαι σίγουρος πως θέλει να προχωρήσει μαζί σου. Η άλλη κατηγορία των λιγότερο επιφανειακών που είναι η μειοψηφία, συνήθως έχουν κάτι ήδη, η πολύ απλά δεν μπορώ να τους δείξω τον χαρακτήρα μου γιατί δεν μου δίνεται ποτέ η ευκαίρια να τους συναναστραφώ όσο και αν προσπαυώ. Και η αλήθεια είναι πως και αυτοί με βλέπουν σίγουρα όπως οι υπόλοιποι. Είπα εκτός σχολείου δεν έχω παρέες, και δεν θα ήθελα κάτι με κάποιον μεγαλύτερο που μου την έπεσε σε μία καφετέρια (μια χαρά το πέσιμο, απλά η διαφορά ηλικίας συν το γεγονός που δεν του ξέρω με κάνουν να μην νιώθω ασφαλής. Αν δεν ήμουν έφηβη ίσως να μην με ένοιαζε). Ααα επίσης δεν ανέφερα πως δεν χρησιμοποίω φβ κύριο εργαλείο φλερτ.Με λίγα λόγια με βλέπω μόνη για πολύ ακόμη. Θα μπορούσα να χρησιμοποίησω και εγώ το κλίσε 'είμαι διαφοερτική και καλλίτερη από αυτούς και μπλα μπλα μπλα', όπως κάνουν πολλά άτομα με το ίδιο πρόβλημα με'μένα αλλά δεν θέλω να τρέφω αυταπάτες. Οκ ίσως διαφέρω σε πολλά από τους συμμαθητές μου αλλά δεν είμαι η μόνη. Όλοι διαφέρουμε πολύ λίγο μεταξύ μας αλλά δεν βλέπω πολλούς στην θέση μου. Λένε πως η ζωή μας περνάει από το χέρι μας και μόνο. Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό πάντα. Ίσως φταίω εγώ και δεν το βλέπω ίσως φταίνε η συγκυρίες. Βέβαια μπορέι όλα αυτά να είναι δυσάρεστα, όμως μπορώ να δω την θετική. Έχω ευαισθητοποιηθεί πολύ σε θέματα κοινωνικού αποκλεισμού, και προσπαθώ να μην κρίνω κανέναν αν δεν τον ξέρω προσωπικά. Τέλος έχω δουλέψει τόσο με τον εαυτό μου και αν ήμουν αποδεκτή ίσως να μην το έιχα κάνει. Ελπίζω πως μετά το σχολείο τα πράγματα θα καλλιτερλεψουν. Το ξέρω πως θα συνεχίσουν να υπάρχουν ταμπέλες αλλά θα φροντίσω η δική μου να ανταποκρίνεται σε αυτό που έγινα και όχι στον πριν 5 χρόνια εαυτό μου...!