ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με πλήγωσαν. Ακούγεται στεγνό και κλισέ όμως. Κάθε ζημιά για τον άνθρωπο που τη ζει είναι διαφορετική και τον πονάει με άλλη βαρύτητα. Σε μένα νιώθω πως ήταν ανεπανόρθωτα. Ήλπιζα πως δεν ήταν έτσι. Αλλά το διαπιστώνω καθημερινά πως έτσι είναι. Άκουσα κάπου πως είναι στο χέρι σου αν θα σου φερθούν άσχημα και σε πληγώσουν. Συμφωνώ εν μέρει, αλλά δεν είναι πάντα κι εντελώς έτσι. Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να κοιμηθώ ξανά, να έχω το μυαλό μου όπως πριν, τώρα που το χρειάζομαι περισσότερο. Μοιάζει να διαμαρτύρεται συνεχώς και να θέλει διακαώς κάτι καλό, που δεν μπορώ όμως να του δώσω, γιατί δεν μπορώ να πάψω να ασχολούμαι με κάποια κακά που συνέβησαν και συμβαίνουν ακόμα, γιατί κάποια πράγματα δεν ξεχνιούνται. Το προσπαθώ αλλά δεν μπορώ και πως να μπορέσω όταν υπάρχουν πράγματα που σου το θυμίζουν; Πολλά δεν μπορώ να θυμηθώ πια αλλά αυτά δεν μπορώ να τα ξεχάσω. Και πέρασε τόσος καιρός... Αναρωτιέμαι πάντα έτσι θα είναι; Και να μην είναι, πλέον όλα έχουν αλλάξει. Πως να χωνέψεις και να ξεπεράσεις κάποια πράγματα; Πώς να δεις ξανά τον κόσμο με το ίδιο μάτι; Αξίζει κάτι τέτοιο πια;