ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μετα απο 1,5 χρόνο γεγονότων που δεν ορίζω, ανθρώπων που έρχονται και φεύγουν χωρίς να είναι δική μου επιλογή στροβλίζομαι σε μια δίνη ναυτίας...Όχι όμως της τυπικής ναυτίας που αναδύεται στα κύματα του ταξιδίου, αλλα της Σαρτρικης ναυτίας.Σκεφτομαι πως ανάμεσα στον κόσμο και στη συνείδηση δεν υπάρχει τίποτα, αλλά αυτό το τίποτα, είναι αξεπέραστο, αποτελεί τον πιο ριζικό χωρισμό. Δεν είμαι αυτός ο κόσμος, όπως δεν είμαι και το παρελθόν μου, ή το μέλλον μου. Χρειάζεται να είμαι όλα αυτά χωρίς ποτέ να τα κατέχω οριστικά, διότι ως συνείδηση είμαι αυτή η άρνηση που εμφανίζει τον κόσμο σαν κόσμο και εμένα σαν καθορισμένη κατάσταση μέσα στον κόσμο.Πληώθαρα απόπειρων να αποδείξω στον εαυτό μου την ουσία της ύπαρξης ως τέτοια έμειναν κένες.Και τι μένει..? Η σκέψη σου ώς σκέψη και ώς ύπαρξη...