ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

πειτε μου ειλικρινα. στα 26 του κανεις ειναι αργα να αλλαξει; αν για παραδειγμα ηταν κλειστος, δειλος, δεν ηταν τολμηρος, δεν ηταν αντιδραστικος, δεν ηταν διεκδικητικος και ενεργητικος μπορει να αλλαξει; οχι να παει στο αλλο ακρο. να γινει φουλ κοινωνικος, τολμηρος κτλ. αλλα καπου στη μεση. να μπορει να αντιδραει τη στιγμη που πρεπει, να γινει πιο διεκδικητικος, να μη φοβαται να μη πει τη γνωμη του, να μην αναβαλλει συνεχως πραγματα για την αλλη μερα, μηνα, να γινει πιο αυθορμητος. γινεται; και αν ναι, πως; το παιρνεις μια μερα αποφαση και το κανεις; γινεται σταδιακα; πρεπει να παθεις ενα σοκ; πως γινεται;επισης, γινεται στα 26 να παρεις αποφαση οτι την περισσοτερη ζωη σου την εζησες λαθος και να κανεις μεγαλη στροφη; να τα αφησεις ολα πισω σου και να κανεις μια καινουργια πολυ δυναμικη αρχη με νεο εαυτο, πιο δυναμικο, πιο αποφασισμενο, με νεους ανθρωπους γυρω σου, να κανεις νεους φιλους, να σκεφτεσαι με αλλο τροπο, να ζεις τελειως διαφορετικα. γινεται;γινεται να μπορεσεις να ξεφυγεις απο τους γονεις σου που μεχρι και τα 26 σε στηριζαν οικονομικα;γινεται να πας να ζησεις σε μια πολη εντελως καινουργια που αγαπας και στην οποια δεν εχεις ξαναζησει ποτε με τον φοβο οτι μπορει να νιωσεις ξενος σε αυτην; γινεται να απαρνηθεις εντελως την πολη στην οποια μεγαλωσες και την πολη στην οποια σπουδασες;γινεται να ξεκινησεις τη ζωη σου τωρα σαν να μην υπηρξε προηγουμενη;μηπως ειναι αργα; μηπως ολα αυτα επρεπε να τα κανεις οταν πηγαινες γυμνασιο, λυκειο, εστω στα 20; πειτε μου ειλικρινα.εχετε περασει ποτε αυτη τη φαση; μηπως την περναει κανεις αλλος;ειμαι 26 και η ζωη μου ειναι σε μια πολυ περιεργη φαση...το παρελθον με βασανιζει αφου σκεφτομαι ποσα πολλα λαθη εκανα και ποσα πραγματα θα μπορουσα να κανω διαφορετικα ωστε τωρα τα πραγματα να ειναι πολυ καλυτερα...γιατι τελευταια ειναι λες και ζω μια κολαση.νιωθω φυλακισμενος πολλες φορες στο ιδιο μου το σπιτι και εγκλωβισμενος σε αρνητικες σκεψεις...με περιμενει ενα μελλον αβεβαιο...ειμαι με το ενα ποδι στο ασχημο παρελθον και με το αλλο στο αβεβαιο μελλον. Θα ηθελα πολυ να κανω μια μεγαλη ανατροπη στη ζωη μου, αλλα ειναι τοσο απλο; Μπορω να κανω τωρα την επανασταση μου ή συντομα θα διαπιστωσω οτι ολα αυτα ειναι πολυ ιδανικα για να ειναι αληθινα; Μηπως θα προσγειωθω αποτομα στην πραγματικοτητα με το περιβαλλον μου να μου θυμιζει οτι ουτε τα λεφτα εχω, ουτε το λογο να κανω κατι τετοιο, ουτε τη δυναμη...ενω θα με κανει να νιωθω οτι η επιλογη μου ειναι απο επιπολαια μεχρι γελοια...και αν τοτε τους πιστεψω; αν υποκυψω; Θα αλλαξει η ζωη μου απο τη μια μερα στην αλλη; Θα πρεπει να κανω αρκετη υπομονη ακομα; Μηπως 1 και 2 χρονια;