ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι 12:05 το βράδυ και θα' πρέπε να έχω κοιμηθεί ήδη γιατί αύριο ξυπνάω στις 7. Δουλειά μέχρι τις 6.Έχω χαθεί με τη παρέα μου πλέον.Είμαι στα όρια υπερκόπωσης από τη κούραση.Έχω νεύρα και νιώθω ξενερωμένη με τα πάντα.Αγαπώ τον φίλο μου και δε θέλω να χωρίσουμε, αλλά σε λίγους μήνες την κάνει για εκτός Ελλάδος μόνιμα. Ίσως τελικά τον ακολουθήσω, είναι ο μόνος άνθρωπος που με κάνει να νιώθω γεμάτη.Κι έρχεται και καλοκαίρι. Ο καιρός περνάει γαμώτο. Και είμαι μόνο 22. Δε ξέρω αν κάνω καλά τελικά που λιώνω στη δουλειά. Δε ξέρω αν πρέπει να παλέψω για τη σχέση μου. Δε ξέρω αν πρέπει να κράξω τους φίλους μου που με γράφουν. Δε ξέρω αν πρέπει να ζηλεύω άλλους συνομηλίκους μου που απλά δε κάνουν τίποτα. Δε ξέρω γενικά τι να κάνω.Εσείς θα προτιμούσατε ανεργία ή δουλειά; έχετε σκεφτεί ποτέ πόσο θα άλλαζε η ζωή σας αν δουλεύατε; Μήπως είμαι υπερβολική;