ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σου άφησα ένα δώρο στα πόδια σου. Δεν έσκυψες να το πάρεις. Δεν ήξερες τι είναι. Δεν στο είχαν χαρίσει ποτέ ξανά. Το κοίταξες με αμηχανία. Έκανες ένα βήμα πίσω. Το περιεργάστηκες. Γέλασες κάποια στιγμή. Το ξανακοίταξες. Δεν ήξερες αν ήθελες να το πάρεις. Αυτή την εντύπωση μου έδωσες. Εγώ καθόμουν απέναντι. Σε χάζευα. Αναρωτιόμουν γιατί δεν σκύβεις να το πάρεις. Τελικά κατάλαβα. Δεν μπορείς να το σηκώσεις. Ας ήταν τόσο μικρό. Δεν ήξερες πώς να το διαχειριστείς. Είμαι σίγουρος ότι θα σκέφτηκες ότι δεν είχες τσέπη για να το βάλεις. Δεν χρειαζόσουν όμως τσέπη για αυτό το δώρο. Στην καρδιά σου δίπλα έπρεπε να το βάλεις. Όλη αυτή την ώρα εγώ δεν έφυγα από εκεί. Καθόμουν απέναντι σου. Σε κοίταγα. Δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή να το πάρω πίσω. Και εσύ εκεί…να το κοιτάς αμήχανα. Σου γύρισα την πλάτη. 'Αρχισα να περπατάω. Εσύ έμεινες στη θέση σου να κοιτάς το δώρο.Είχα φτάσει μακριά όταν γύρισα να σε δω. Φαινόσουν τόσο μικρός και ασήμαντος…μια κουκίδα που σύντομα θα εξαφανιζόταν και θα γινόταν ένα τίποτα…