ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από το 2013 μέχρι και σήμερα βλέπω κάποια περίεργα, συγκεκριμένα όνειρα. Τα όνειρα αυτά, έχουν να κάνουν με το Κακό. Δεν τα βλέπω σε καθημερινή βάση αλλά μόνο δυο-τρεις φορές κάθε χρόνο. Την χρονιά την θυμάμαι γιατί είχα ξαναγράψει μία παρόμοια εξομολόγηση όταν το είδα για πρώτη φορά, το οποίο και με τρόμαξε. Έκτοτε, τα βλέπω κάθε χρόνο. Τα προηγούμενα όνειρα, ήταν ας πούμε, σε μία λίγο ελαφριά μορφή τρόμου αλλά σήμερα (και για πρώτη φορά φέτος, αν θυμάμαι καλά) έγινε ακόμα πιο τρομακτικό. Με είχε καταλάβει ή μάλλον καλύτερα, ξεκίνησε να μου επιτίθεται. Ήμουν σε κάποιον χώρο, σαν εκκλησία. Εκεί ξεκίνησε να με πετάει κάτω ή να με σέρνει, σηκωνόμουν και πάλι με πετούσε στην άλλη άκρη, κοκ. Εγώ ήμουν τρομαγμένη, έκλαιγα, δεν ήξερα τι συνέβαινε. Βρέθηκα στο κέντρο του χώρου όπου βρισκόμουν. Εκεί, υπήρχε ένα γυάλινο κουτί, υποτίθεται με την νεκροκεφαλή ή τα οστά του Ιησού. Τον εκληπαρούσα κλαίγοντας, να με βοηθήσει. Αμέσως μετά, βρέθηκα στον αέρα πάνω από το γυάλινο κουτί και συνέχιζα να το κοιτάζω και να εκληπαρώ. Τότε, βγαίνει και το Κακό (σ.σ. ήταν σαν ένα μεγάλο Τέρας). Μετά ξύπνησα.Παιδιά, μιλάω σοβαρά. Το ξέρω ότι μπορεί να ακούγεται σαν ένα κινηματογραφικό σενάριο ή να τρολλάρω αλλά πολλές φορές θυμάμαι τις λεπτομέριες στα όνειρά μου. Δεν βλέπω ταινίες, πλέον τις έχω κόψει πολλά χρόνια μα ούτε ασχολούμαι με οτιδήποτε έχει να κάνει με αυτά, έτσι ώστε να δικαιολογήσω την επιρροή. Δεν υπάρχει κάτι. Δεν ξέρω γιατί αλλά μου έχει κάνει πολύ εντύπωση. Ίσως το υποσυνείδητό μου να θέλει να μου πει κάτι;