ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιώθει λέει ευνουχισμένος επειδή ειναι 30 χρονών και άνεργος και ζει ακόμα με τους γονείς του και "επειδή δεν έχω αυτοκίνητο να σε πηγαίνω βόλτα, και τουρτουρίζεις". Τον γνώρισα εκεί που δουλεύαμε το καλοκαίρι. Από Σεπτέμβρη τζίφος. Χθες του ζήτησε δανεικά ο πατέρας του, μαλώσανε γιατί ο δικός μου όχι μόνο τρώει από τα ελάχιστα που έβγαλε το καλοκαίρι, αλλά συνεισφέρει και με αυτά τα ελάχιστα στην οικογένειά του (πληρώνει νερό και ρεύμα πχ). Δεν τον "ζουν" ακριβώς οι γονείς του δηλαδή, απλώς το σπίτι του είναι ακόμα το πατρικό του και του μαγειρεύει η μαμά του.Χθες ήρθε να με βρει σε κακά χάλια και καθόμασταν και τουρτουρίζαμε μέσα στην παγωνιά, τον έπιασαν τα δάκρυα, μου έλεγε ότι με ταλαιπωρεί γιατί όχι μόνο δεν μου προσφέρει τίποτα αλλά με βάζει να περνάω και από διαδικασίες άσχημες, "τι σχέση είναι αυτή;", "τι άντρας είμαι εγώ". Μου είπε επίσης να μην κρίνω από τον εαυτό μου που είμαι και γυναίκα και ακόμα 25 χρονων και ότι δεν μπορώ να φανταστώ καν πώς ζει, να μην συγκρίνω με το πώς ζω εγώ (προφανώς σε σύγκριση με τον εαυτό του, του φαίνομαι πλούσια, δεν είμαι φυσικά). Του μιλούσα 3+ ώρες, να τον κάνω να ηρεμήσει, να τον τονώσω...μόλις το κατάφερα, έπεσα εγώ. Δεν τον θεωρώ ηττοπαθή, αλλά η χθεσινή ηττοπάθεια, απαισιοδοξία και ΚΥΡΙΩΣ το ότι ήταν έτοιμος να με χωρίσει επειδη έχει δυσκολίες, με έχει ξενερώσει σε κάποιο ποσοστό. Μου ζήτησε 45646 συγγνώμες, σήμερα μου είπε ότι νιώθει ντροπή για τα χθεσινά...Τι να κάνω; Πώς να βοηθήσω; Φοβάμαι ότι τελικά θα το διαλύσουμε..Εγώ έχω βλέψεις για εξωτερικό από του χρόνου (έχω τη δυνατότητα να το κάνω λόγω οικογένεας) αλλά αυτός είναι πολύ ντεμί όταν του το αναφέρω ως λύση. Το ξέρω ότι προερχόμαστε από διαφορετικές οικογένειες αλλά...τι; Και πτυχίο κανονικό έχει και 2 ακόμα εξειδικεύσεις σε άλλα αντικείμενα. τον τρομάζει η γλώσσα, η έλλειψη χρημάτων ακόμα και για το ξεκίνημα...Δεν ξέρω....Έχω ξενερώσει, μπερδευτεί, αγχωθεί...