ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

μια κλινη γεματη ενοχες διαπερνα το βλεμμα μου και με αφηνει αμετοχο να ρεμβαζω στα ταρταρα για ενα αδικοχαμενο εγω που απωλεθηκε βιαια στο σκοταδι, μια πτυχη, μια αισθαντικη παρακρουση με τον θανατο ταγο να εξυμνει την πελατεια του καθε φορα που τα γευματα αραιωναν.....η αχρονη περιβολη του σου εδινε την αισθηση μιας ευμεταβλητης παρανοιας με απολυτο συγχρονισμο........ακομα σε ψαχνω αστρο μου......ενοχικε μου δυτε εαυτε.....