Δεν είσαι και 60+, 30 + είσαι, δηλαδή ακόμη νέος άνθρωπος. Οκ, έχεις χάσει κάποια χρόνια λόγω λανθασμένων επιλογών (σε καταλαβαίνω γιατί και εγώ το νιώθω αυτό πολύ συχνά). Όσο κλαις όμως για τα χρόνια που πέρασαν το μόνο που καταφέρνεις είναι να χάνεις κι'άλλο πολύτιμο χρόνο και ταυτόχρονα να γεμίζεις τον εαυτό σου με κόμπλεξ και ανασφάλειες. Δεν είσαι έρμαιο των συνηθειών που έχεις διαμορφώσει. Διαχωρισε τον εαυτό σου από αυτά που βιώνεις, από τις συνήθειες και τη νοοτροπία που είχες όλα αυτά τα χρόνια. Η ζωή σου είναι στα χέρια σου, όλα έχεις τη δύναμη να τα αλλάξεις και όλα μπορείς να τα καταφέρεις. Στοχοθεσια θέλει, πλάνο και προσπάθεια. Και να σταματήσεις να αυτομαστιγωνεσαι.
Δεν αναφέρεις μέσα στα προβλήματά σου και το επαγγελματικό. Ως άνθρωπος που αυτοαπαξιωνεται, αν δεν είχες δουλειά ή είχες κακή δουλειά, πιθανότατα θα το ανέφερες. Άρα μάλλον δουλεύεις και είσαι οικονομικά ανεξάρτητος. Αυτό είναι μεγάλη δύναμη. Τι σου αρέσει να κάνεις; Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να ξεκινήσεις ως χόμπι; Επίσης, επειδή οι φίλοι σου είναι παντρεμένοι ή δεσμευμένοι, δεν σημαίνει ότι πρέπει και να απομακρυνθείς από αυτούς. Προσπάθησε να κανονίζεις και μαζί τους, ούτως ώστε να έχεις μια κάποια κοινωνική ζωή. Επίσης ξεκίνα τις εμπειρίες να τις κυνηγάς λίγο περισσότερο. Δεν θα έρθουν ουρανοκατεβατες. Πρότεινε εσύ κάποιο ταξίδι για παράδειγμα, αν τόσο πολύ το θέλεις, και μάζεψε χρήματα.