28.10.2015 | 22:48
Νιώθω απλά τόσο ματαιωμένη
Έχω κάνει ό,τι περνούσε από το χέρι μου για να μη σε χάσω από την ζωή μου, μ΄όποιον τρόπο σε βόλευε, για όσο σε βόλευε. Και ξέρω ότι εγώ φταίω γι' αυτό. Καμιά φορά όταν πετάμε μαχαίρια στον άλλον και τον πληγώνουμε με λόγια σκληρά, ίσως μια φορά μας το ανταποδώσει. Μη με συγχωρέσεις ποτέ. Έτσι κι αλλιώς τα χειρότερα πιστεύεις για μένα, σε σένα που ανοίχτηκα τόσο, που σε εμπιστεύτηκα τόσο. Θα μου πεις πρόβλημά μου, αλλά μην υποκρίνεσαι ότι νοιάζεσαι. Αφού εδώ δεν με πιστεύεις, πώς με αγαπάς; Πώς; Με κατηγορείς μόνιμα για πράγματα που δεν έχω κάνει. Αλλά χτες τα σκέφτηκες καλά, και είδες πως δεν θες κάτι άλλο μαζί μου. Δικαίωμα σου, αλλά την χλεύη την ειρωνεία, την προσβολή και για το τέλος αφού με έκανες χώμα, έδειξες ανωτερότητα; μεγαλοψυχία; Και όταν λες για χατήρια; Υποσχέθηκες να μην με ξαναβρίσεις άπειρες φορές, ότι δεν θα με κάνεις πέρα με τον τρόπο που με κάνεις πάντα(λες και είμαι σκουπίδι, ενοχλητικό σκουπίδι). Ζητάς πράγματα, όταν τα κάνω τελικά δεν είναι αυτά που θες, γενικά θες κάτι καλύτερο από μένα. Είπες πως δεν θα χάσεις τίποτα, και να θυμάσαι πάντα να μην με συγχωρείς. Για σένα είναι ο πόνος είναι αβάσταχτος αλλά εγώ μάλλον δεν πονάω όταν συγχωρώ... πόσο με καταλαβαίνεις ώρες-ώρες!