ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας! Ονομάζομαι Άννα και είμαι 20 χρονών. Προέρχομαι από μια τετραμελή οικογένεια από αυτές που τις βλέπεις και πολλές φορές τις ζηλεύεις. Δυστυχώς όμως από το τι φαίνεται μέχρι τι ισχύει υπάρχει μεγάλη απόσταση. Όλα ξεκίνησαν 5 χρόνια πριν όταν η αδερφή μου απογοητευμένη από κάποιες άσχημες σχέσεις άρχισε να μιλάει με ένα παιδί που, όπως πολύ καλά γνωρίζαμε, ο μπαμπάς μου δεν ενέκρινε. Παρόλα αυτά η αδερφή μου τον ερωτεύτηκε και εγώ μη θέλοντας να την βλέπω και πάλι μόνη δεν προσπάθησα να την αποτρέψω. Έναν χρόνο αργότερα ο μπαμπάς μου έμαθε όλη την αλήθεια και αντέδρασε με τον χειρότερο τρόπο. Τα έβαλε με όλους μας, έκοψε επαφές μαζί μας και μάλιστα όταν αρρώστησε δεν μας ενημέρωσε καν. Όλη αυτή η κατάσταση εμένα φυσικά με πλήγωσε πολύ βαθιά γιατί ένιωθα την οικογένεια μου και επομένως όλη μου τη ζωή να γκρεμίζεται. Δεν θυμάμαι ακριβώς τι έγινε τότε αλλά λίγο η υγεία του μπαμπά μου, λίγο τα δικά μου παρακάλια έκαναν τον μπαμπά μου να μαλακώσει και να μας φέρεται και πάλι κανονικά. Αποφασίσαμε και εμείς τότε να το κρατάμε κρυφό και να ζούμε με τον φόβο μην το ανακαλύψει και πάλι ο μπαμπάς ή μην τους δει έξω κανένας κοινός γνωστός. Έτσι πέρασαν άλλα τέσσερα χρόνια μέσα στα οποία η αδερφή μου έμεινε και μαζί του στον τόπο όπου σπούδαζαν και γενικά δέθηκε πολύ μαζί του. Πριν λοιπόν από έναν μήνα και ενώ η αδερφή μου τελείωσε τις σπουδές της και επέστρεψε στο πατρικό μας, ο μπαμπάς μου της είπε ότι γνώριζε πως όλα αυτά τα χρόνια ήταν μαζί με αυτόν και αποφάσισε να την αφήσει να το ζήσει ώστε να μην τον κατηγορήσει ότι μπήκε εμπόδιο στη ζωή της. Της είπε όμως πως τώρα πια τα ψέμματα τελείωσαν και θα πρέπει να αποφασίσει ή να μείνει με το αγόρι της αλλά να ξέρει πως η πόρτα του μπαμπά μου θα είναι κλειστή ή να χωρίσει. Προσπάθησα κι εγώ να του μιλήσω αλλά είναι αμετακίνητος. Για ακόμη μια φορά βλέπω την οικογένεια μου να καταστρέφεται και δεν ξέρω πώς να αντιδράσω. Από την μία είναι η αδερφή μου η οποία έχει κάθε δικαίωμα να ζήσει τη ζωή που επιθυμεί (και φυσικά να έχει τους γονείς της συμμάχους) και από την άλλη ο μπαμπάς μου που μας είχε αναφέρει εξ αρχής ότι μόνο αυτόν δεν θέλει να δει δίπλα στην κόρη του και που νιώθει πληγωμένος με την κοροϊδία τόσων χρόνων. Σας παρακαλώ προτείνεται μου μια λύση για να ενώσω και πάλι την οικογένεια μου. Δεν μπορώ ούτε για αστείο να φανταστώ ότι θα γυρίσω στο πατρικό μου και δεν θα είμαστε και πάλι όλοι μαζί και χαρούμενοι Υ.Γ. Η αδερφή μου είναι ένα πολύ συναισθηματικό άτομο και όλα αυτά τα χρόνια έζησε πολύ καταπιεσμένη με όλη αυτή την κατάσταση. Το τελευταίο μάλιστα διάστημα είναι κλεισμένη διαρκώς μέσα στο σπίτι και δέχεται συναισθηματικούς εκβιασμούς τόσο από τους γονείς μου όσο και από το αγόρι της. Δεν αντέχω να σκέφτομαι πως περνάει τα ομορφότερα της χρόνια δυστυχισμένη.