ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον προηγουμενο χρονο οταν αρχιζαν τα μαθηματα στη σχολη παρακολουθουσα στη σχολη μου ενα απαιτητικο μαθημα με εναν καθηγητη πολυ αυστηρο. Ειχε κανει μια ερωτηση πολυ ψαγμενη που οποιος την απαντουσε θα τον περναγε με 10. Σηκωνει χερι ενα παιδι που καθοταν στη πρωτη σειρα και οχι μονο την απανταει αλλα του εθεσε και μια καινουρια προβληματικη στο ερωτημα του που ο καθηγητηςδεν ηξερε να απαντησει. Τον περασε με 10. Μιλαμε χαμος στο αμφιθεατρο.Στην εξεταστικη αυτη διναμε ενα προφορικο και εδινε και αυτο το παιδι. Τον προσεγγισα να του πω για το περιστατικο και πιασαμε την κουβεντα. Για να μην πολυλογω ανταλλαξαμε σοσιαλ και εχουμε βγει 2 φορες. Μου αρεσει αρκετα αλλα παρατηρησα κατι που δεν ξερω κατα ποσο ειναι σημαντικο. Δεν πολυμιλαει, οχι απο αμηχανια αλλα οπως τον εχω κοψει επειδη προτιμαει να ακουει. Δεν μπορω να καταλαβω αν το κανει επειδη με βαριεται η' επειδη ετσι ειναι γενικα. Γενικα απεναντι του νιωθω κατωτερη νοητικα χωρις ομως να μου το εχει προκαλεσει αυτος με καποιο τροπο πχ δεν το παιζει ξερολας, δεν λεει αμπελοφιλοσοφιες. Τι να κανω για να ξεκολλησει αυτη η ιδεα απο το μυαλο μου;