Κοιτα μπορει να εισαι γενικα ενα ατομο που βυθιζεται στις ασχημες σκεψεις και αναμνησεις.Πολλοι ανθρωποι δινουν σημασια στα αρνητικα που τους συμβαινουν αντι στα θετικα που ρους περνουν απαρατηρητα. Αυτο δυσκολα να τ αλλαξεις θελει προσπαθεια. Το μονο π μπορω να σ π ειναι οτι θα φοβασαι λιγοτερο τ μελλον αν εχεις συμφιλιωθει με το παρελθον και αν στηνεις γερα θεμελια στο παρον. Οκ συμφωνω τη συγγνωμη τη λες οταν την νιωθεις μην την λες αν δν εχεις μετανιωσει για αυτα π ειπες...μπορεις ομως ειτε να το συζητησεις ηρεμα για να ξεμπερδεψεις κπ καταστασεις κ που ξερεις κπ αλλος μπορει να νιωθει το ιδιο με εσενα. Μονο αν συμφιλιωθεις η εστω συμβιβαστει με το παρελθον κ πας παρα κατω θα μπορεσεις να αφοσιωθεις στο παρον...το οποιο περνα κ εσυ δν του δινεις σημασια γτ απλα θυμασαι..
29.6.2016 | 15:26
Νιωθω μεγαλη κουραση
Ειμαι απεριγραπτα λυπημενη για πολλους διαφορετικους λογους.Αυτη η στεναχωρια δεν μου φευγει ποτε, καθως καποιες καταστασεις δεν αλλαζουν. Ουτε λογια που ειπες εσυ μπορεις να τα παρεις πισω, ουτε λογια που σπυ ειπαν.Ναι ξερω υπαρχει και η λεξη συγνωμη αλλα εμενα δεν μου προκαλει ανακουφιση,ειναι μια λεξη που δειχνει απλα λιγοτερο εγωισμο.Πολλοι την λενε,λιγοι την εννοουν πραγματικα.Το παρελθον με πληγωνει και το μελλον το φοβαμαι, γιατι δεν καταφερνω αυτα που θελω και ουτε εχω τη δυναμη να προσπαθησω
1
