31.8.2012 | 15:22
Νιώθω να σε χάνω και νιώθω χαμένη
Όταν σε γνώρισα πίστεψα ότι ήσουν ο αδερφός μου από άλλους γονείς. Σε αγάπησα, σου ανοίχτηκα, σου στάθηκα, σε βοήθησα. Μου ανοίχτηκες, μου στάθηκες, με βοήθησες. Αλλά σιγά σιγά κάτι άρχισε να χαλάει. Σε κούρασα; Δεν έπαιξα παιχνίδια ώστε να κρατήσω τη σχέση μας πιο συναρπαστική; Ήταν εκείνη η κακιά στιγμή; Ή μήπως απλώς δεν είσαι καλά; Νιώθω να απομακρυνόμαστε. Νιώθω να σε χάνω και δεν ξέρω πώς να σε κρατήσω, πώς να σε βοηθήσω. Ξέρω, επίσης, ότι έχεις και μια πιο σκοτεινή πλευρά που δυσκολεύομαι να αντιμετωπίσω. Έχουμε πει να τα λέμε όλα αλλά δεν τολμάω να σε ρωτήσω. Ενδόμυχα ελπίζω και προσεύχομαι να είναι απλώς μια φάση και όταν νιώσεις καλύτερα, όλα να είναι όπως πριν. Μου λείπει ο κολλητός μου...