17.8.2017 | 14:30
Νιώθω ντροπή μόνο απέναντί σου.
Σε γνώρισα πριν 3,5 χρόνια κι αφού ήξερα όσα είχες περάσει και περάσαμε κι άλλα άσχημα μαζί, σε πλήγωσα και σε μείωσα για ένα τίποτα. Για μια ηλίθια γνωριμία μέσω αυτού του φόρουμ. Για μια ανύπαρκτη προσωπικότητα, η οποία κουβαλούσε τόσες ανασφάλειες και χαιρόταν με το να χώνεται ανάμεσά μας. Με είχες προειδοποιήσει και δε σ` άκουσα. Και τώρα; Ακόμα με στηρίζεις και μ` αγαπάς. Σε άλλον μπορεί να φανεί χαζομάρα. Στα μάτια μου δείχνεις ανώτερη, κυρία και άνθρωπος με αξίες κι αρχές. Γι` αυτό και σε ντρέπομαι πια. Θέλω να έρθω εκεί να σε αγκαλιάσω και ενώ ξέρω ότι θα χωθείς κι εσύ μες στην αγκαλιά μου, νιώθω τύψεις κι ενοχές. Αφού ολοκληρώσω με τα νομικά διαδικαστικά, μιας και η κατάσταση έχει ξεφύγει, θα σε κάνω δική μου. Αν χρειαστεί θα σε κλέψω κιόλας..
