ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι κοπελα εικοσι χρονων τωρα πια και το πρόβλημα μου ειναι οτι δεν εμαθα ποτέ να κανω το πρώτο βημα σε θέματα σχέσεων ειτε φιλικών ειτε ερωτικών και κάπως ετσι εχω καταλήξει να ειμαι σε μια πόλη οπου δεν εχω παρέες και ετσι καταλήγω να μένω κλεισμένη μεσα στο σπίτι. Προφανως αυτο μου προέκυψε απο την εφηβεία μου τοτε που όταν υποτιθεμενες φίλες μου τις έπαιρνα τηλέφωνο να βγούμε όπου και με απέρριπταν ομως εγω η χαζη έτρεχα καθε φορα που με καλούσαν εκείνες. Καπως έτσι εμαθα κι εγω να περιμένω να μου προτείνουν κάτι οι γυρω μου και να μην κανω ποτε το πρώτο βήμα σε αυτους τους δυο σημαντικούς τομείς για την ζωη καθε ανθρώπου .Τι φοβάμαι; Μαλλον να μην ενοχληθεί κανείς απο εμένα, γιατι έτσι ενιωθα τοτε με αυτές τις φίλες, οτι τις ενοχλουσα. Βέβαια αργοτερα οταν αντιλήφθηκα πως δεν ηταν τελικά φίλες μου απομακρύνθηκα για τα καλα, όμως μου έμεινε αυτος ο καποιος φόβος να μην ενοχλήσω τους άλλους με τον εαυτο μου και κάπως έτσι ειχα επιλέξει την μοναξιά. Τωρα ομως την βαρέθηκα. Καλη η μοναξιά για να σκεφτείς και λιγο εσενα ομως ειναι κακή αν τελικά κρατήσει πολύ! Ομως πως βγαίνεις απο αυτην και πως απελευθερωνεσαι απο τον φόβο του να μην ενοχλήσεις κάποιον έστω με ενα απλο τηλεφώνημα; Προτάσεις για εξόδους αν εχω; χμ.... στο περίπου. Δηλαδη στην σχολη που είμαι, συζητούν καποια κορίτσια μπροστα μου οτι θα βγουν, θα πανε εδω κι εκει και μου λενε ενα απλο αν θες έλα κι εσύ, ομως εγω ποτε δεν παω .Περιμενω ενα τηλέφωνο τους να μου πουν ότι θα ήθελαν να παω κι εγω και οχι να μου το πουν επειδή το συζητούσαν μπροστά μου. Σκεπτόμενη αυτο το θελω μου ισως να μοιάζω με μια εγωίστρια που ζηταει την προσοχή των αλλων και τιποτε αλλο, ομως δεν ειναι ετσι. Ειναι απλως θεμα του να μην γινω ενοχλητική. Δηλαδή ναι με είπανε να παω, θέλουνε όμως πραγματικά να παω ή το είπαν μονο και μονο επειδη ημουν μπροστα. Μην παω και τις ενοχλήσω τις κοπέλες. Θα περιμενω πως και πως τις απόψεις σας. Σας ευχαριστώ.