ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας είμαι 25 ετών (γυναίκα) και νιώθω ότι έχω παραξενέψει. Πλέον δεν περνάω καλά ούτε όταν βγαίνω με παρέα για ποτό. Πιάνω τον εαυτό μου όταν μιλάμε για συζητήσεις περι ανδρών, μαλλιών και άλλων τετοιων γυναικείων θεμάτων να βαριέμαι αφόρητα. Δεν ξέρω αλλά ούτε τα τρελά ξενύχτια με ελκύουν.Το χειρότερο δεν έχω πια υπομονή με τους ανθρώπους όπως παλλιά. Πλέον αν βλέπω πχ κάποιον/α να δείχνεται ότι φοράει πανάκριβα πράγματα ή ότι έχει αμάξι αλλά δεν προτιθέται ούτε να μας πετάξει μέχρι τη στάση να προλάβουμε το μετρό ή γενικά δεν ξέρω τι έχω πάθει αλλά βαριέμαι, ξενερώνω και σκέφτομαι οτι καλύτερα να πάω σπίτι μου. Πάντα ανήκα σε αυτούς που γίνονταν χαλί για όσους θεωρούσαν φίλους και συνήθως εισέπρατα κακία (μειωτικά σχόλια κλπ) Τώρα έχω γίνει bitch δεν με νοιάζει αν η άλλη είναι φίλη αν με υποτιμάει έμμεσα ή πετάει μπηχτες τη στέλνω στον αγυριστο.Πλέον δε με νοιάζει να μείνω μόνη μου από τέτοιες παρέες αλήθεια τι μου συμβαίνει. Νιώθω ότι τωρα τελευταία οι περισσότερες συνομιληκές που κάνουμε παρέα κοιτάνε πως να κάνουν τη δουλειά τους. Δηλαδή όταν εσύ τους λές πάμε έξω σου λένε δεν μπορώ σήμερα αλλά αν ξεμείνουν σε πρήζουν ακόμη και αν εσύ είσαι στου διαόλου τη μάνα ή πτώμα από τη δουλειά για να βγείτε ντε και καλά ενώ εκείνες πχ δεν εργάζονται και έχουν χρόνο. Γιατί με τσαντίζουν όλα αυτά γιατι έχω γίνει ιδιόρρυθμη;