Η αυτοκτονια γιατι?Δεν θα σου πω "ανηκουστα πραγματα,μην τα σκεφτεσαι καν νεα κοπελα" κτλ κτλ η΄"μην τα παρατας,για ολους υπαρχει δρομος" κτλ κτλΕχω γενικα καποια θεματα με τους γονεις μου (ορισμενες φορες υπεραντιδρω το παραδεχομαι) και γενικα ειμαι δυσκολος στην συμβιωση οποτε και εγω θελω να φυγω απ το σπιτι μου...Φυσικα η καταπιεση που σου ασκουν ειναι μεγαλη,και σιγουρα δεν σου αρμοζει.Ωστοσο ποτε για λαθη αλλων δεν θα ηταν λογικο να κανεις εσυ κακο στον εαυτο σου.Αυτοι εχουν το θεμα...ας το λυσουν.Εισαι μικρη,εχεις μια σχολη που και να την αφησεις για λιγο δεν χανεται,μπορεις να την παρακολουθησεις αργοτερα.Εχεις και αγορι.Αλλα πιο πολυ απ ολα,εχεις την ευκαιρια να δημιουργησεις την ζωη σου.Οχι βλακιες...προσπαθησε να κανεις αυτο που θελεις,και οσο δυσκολο και αν ειναι θα καταφερεις κατι δικο σου τουλαχιστον και κανεις δεν θα σε καταπιεζει υστερα.Και αν ποτε κανεις παιδακι,θα ξερεις πως να μην φερθεις.Δες το ολο αυτο απ την καλη πλευρα...σαν ευκαιρια για απογαλακτισμοΟι γονεις σου με την συμπεριφορα τους σε ωθουν λιγο νωριτερα,στην ανεξαρτητοποιησηGood luck and have power =)
6.1.2013 | 02:47
νιωθω παγιδευμενη...
Γεια σας.ειμαι η κοπελα που ειχα γραψει και παλιοτερα την εξομολογηση με τιτλο ''αρε μαμα και μπαμπα''..ειμαι μερες αρρωστη και πηγα να δω τον συντροφο μου σπιτι του επειδη μου ειχε λειψει και σημερα δεν μπορουσε εκεινος να ερθει να με δει.. εκει που καθομουν με τον συντροφο μου ηρθε η ιδεα να κοιμηθω σπιτι του γιατι μου ειχε λειψει..ετσι πηρα την μαμα μου να της το πω και εβαλε τις φωνες φυσικα.ετσι αποφασισα να γυρισω σπιτι.γυρισα σπιτι και αρχισε να μου φωναζει η μανα μου.της ειπα οτι δεν συμφωνω με την ολη κατασταση που υπαρχει,οτι δεν μπορω αλλο τις εντασεις για αυτο αποφασισα να μην μιλαω σε κανεναν μεχρι να θελησουν πραγματικα να με ακουσουν και να δουν οτι μεγαλωνω και οτι δεν κανω κατι κακο.τοτε φωναξε ακομη πιο πολυ,μου ειπε οτι δεν την σεβομαι και μου ειπε οτι δεν γινεται να μενω σε καποιου το σπιτι εφοσον δεν προκειται να τον παντρευτω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! της ειπα οτι δεν μπορω να την βοηθησω να δει γυρω της και να καταλαβει οτι κανω κατι απολυτως φυσιολογικο και οτι απλα μεγαλωνω και της ειπα οτι η μονη λυση ειναι να παει σε ψυχολογο για να ηρεμησει....συνεχισε να φωναζει και ετσι της ειπα να φυγει γιατι δεν μπορω αλλο τις φωνες....αυριο το βραδυ θα φυγω απο το σπιτι...μαζεψα καποια ρουχα και καποια βιβλια μου...θα παω να μεινω στον συντροφο μου για καποιες μερες και επειτα θα δω..δεν μπορω να κανω αλλη υπομονη.νιωθω παγιδευμενη...θα αφησω τη σχολη,δεν θα δωσω εξεταστικη και θα προσπαθησω να μαζεψω καποια λεφτα..ειμαι 20 χρονων,το ξερω ειναι δυσκολο να αποδεκτουν και εγω ισως να ζηταω πολλα..γιατι σε αλλα ατομα ομως βλεπω να ειναι ολα τοσο μα τοσο βολικα και εγω να το βιωνω τοσο βιαια ολα αυτο?την προηγουμενη βδομαδα ο πατερας μου παλι μου ζητησε να φυγω απο το σπιτι επειδη δεν του αρεσε που γυρισε στις 1:30!! δεν πινω,δεν καπνιζω,δεν ξενυχταω μεχρι το ξημερωμα,δεν καταναλωνω χρηματα,δεν παιρνω ναρκωτικα,δεν κανω ''κακες'' παρεες...ειμαι σε ολα καθαρη..τι να κανω???δεν μπορω αλλο...να πω την αληθεια μου...σκεφτηκα και σε καποια στιγμη την αυτοκτονια και δεν το σκεφτηκα για πλακα...
1
