ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα ήθελα να πω σε κάποιον για μένα.. Εχω τρεις μέρες να άνοιξω το στόμα μου να μιλήσω με κάποιον. Είμαι σε αλλη πόλη σπουδαζω μονη μου δεν έχω φίλους απο τη σχολή μονο κάποιους γνωστούς.. Το αγόρι μου είναι μακρια δε βλεπομαστε συχνα. Νιώθω τόση μοναξιά.. Το σωμα μου φωνάζει για μια σωματική επαφη μια αγκαλιά.. Το μυαλό μου τρελενεται μερικές φορες μιλάω μονη μου για να αισθανθώ πιο καλά..δεν έχω κουράγιο να σηκωθω απο το κρεβατι, να κάνω μπάνιο.. Το τηλέφωνο μου δε χτυπάει ποτε και με πονάει τόσο που κοιμάμαι κάθε βράδυ κλαίγοντας.. Νιώθω κανείς δε καταλαβαίνει πως νιώθω.. Ξερω πως πρεπει να κάνω πραγματα που μου αρέσουν ξανά όμως δεν έχω κίνητρο.. Το βρίσκω απίθανο δύσκολο..και φοβάμαι.. Φοβάμαι τόσο τη μοναξιά αλλα ζω μέσα σε αυτή... Νιώθω το σπίτι μου φυλακη..δε με κρατάει κανεις μέσα αλλά δεν έχω που να πάω; με ποιον; προσπάθησα να κάνω κάποιος φιλους αλλά δεν έχω αρκετά χρήματα ώστε να βγαινω συχνα μαζί τους και έτσι όλοι απομακρύνθηκαν... Ποναω συνέχεια μέσα μου και δεν έχω ενέργεια να το ξεπεράσω..