14.11.2013 | 19:26
νιωθω σαν stalker, αλλα δεν ειμαι, ετσι;
δε θελω να γραψω στο "σ' αναζητω", απλα θελω να κανω μια ανωνυμη εξομολογηση. ΛΟΙΠΟΝ. παει λιγος καιρος, αλλα ετυχε να μιλησω με μια κοπελα στο ακυρο. δε γνωριζομασταν και ουτε γνωριστηκαμε. μιλησαμε για τα δρομολογια των λεωφορειων και καθως μιλουσαμε υπηρχε ενα πολυ παραξενο κλικ στις ματιες μας. επισης, ηταν πολυ ιδιαιτερος ο τροπος που μου χαμογελασε. βεβαια, σαν μαλακας που ειμαι επειδη ντρεπομουν, μολις σταματησε η συζητηση, απλα εφυγα και της ειπα θα τα πουμε. (παρτα.) δεν ετυχε να συστηθουμε, και δε νομιζω να τη ξαναπετυχω πουθενα στην πολη.θα 'θελα να τη ξαναδω, απλα για να μαθω το ονομα της. λιγο stalker ετσι; να παω την ιδια ωρα στο ιδιο μερος που την ειδα, μπας και κατσε να ειναι εκει; οχι ε;