ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι πλεον φοιτητρια (19 χρονων) και τελευταια σκεφτομαι ποσο πραγματικα μονη ειμαι. Ειχα μια σχεση 2 χρονων την οποια εληξα πριν απο 1 χρονο περιπου(πρωτη και τελευταια σχεση).. Δεν εχω κρατησει καμια φιλη απο σχολειο (κυριως λογω κολληματος στη σχεση) η οπουδηποτε αλλου. Στη σχολη που πηγαινα αρχικα εκανα μια παρεα αλλα τελικα αλλαξα σχολη και ξανα απο την αρχη.. Βαρεθηκα να ειμαι εγω αυτη που πλησιαζει τον αλλον παντα.. Απο το τμημα μου οι περισσοτερες κοπελες με snobαρουν και αγορια που με εχουν πλησιασει δεν θελουν φιλιες.. Εχω φτασει σε σημειο που οταν με πλησιαζει αρσενικο ειμαι πλεον ηδη προκατειλημμενη οτι θελει να με γνωρισει καλυτερα για σχεση/να περασουμε καλα.. Εγω δεν τα κανω αυτα.. Στο παρελθον ειχα ανοιχτει περισσοτερο απο ο,τι χρειαζοταν σε παρεες(οπως αυτη απο τη προηγουμενη σχολη) και το μετανιωνω.. Οταν γνωριζω εναν ανθρωπο πλεον συγκρατουμαι και δεν λεω ο,τι σκεφτομαι οτι θα ηθελα να πω/μοιραστω μαζι του, επειδη δεν ξερω αν θα ειμαστε και του χρονου φιλοι ας πουμε. Νιωθω τοσο μοναξια.. Αισθανομαι σαν να μην υπαρχει κανεις που μου αρεσει (αρσενικο) και ειμαι μπερδεμενη γιατι δεν μπορω να καταλαβω αν θετω τα στανταρ μου υπερβολικα ψηλα η απλως δεν εχω ξεπερασει την προηγουμενη σχεση μου.. (Παραδειγμα: Ειναι ψηλοτερος, αλλα συμπεριφερεται πολυ συγκρατημενα/υποκριτικα, 2. Εχει πολυ πλακα, αλλα ειμαστε ιδιο υψος με φλατ παπουτσια, 3. Ειναι και ωραιος και καλος, αλλα δεν εχει κανενα στοχο!) Οταν γνωριζω καποιον και ξεκιναω να απολαμβανω την παρεα του τελικα μου δειχνει οτι θελει παραπανω απο φιλια.. Εγω απλως θελω εναν ανθρωπο να μιλαω, να συζηταω.. Να αναπολω, να αστειευομαι μαζι του.. Να νιωθω ανετα, να λεω βλακειες!Δεν ξερω τι κανω λαθος..