ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν από καιρό έγραψα στην παρούσα στήλη το ¨βάσανό μου¨, γιατί ένιωθα μεγάλο βάρος ¨μέσα μου¨. Δεν ήθελα να το μοιραστώ με καμία ¨παρηγορήτρια¨ και κανένα ¨καθοδηγητή-πατερούλη¨, έκρυβε κινδύνους, ειδικά όταν είσαι ψυχικά ευάλωτος. Θεωρώ χρέος μου να ξαναγράψω πάλι, τώρα που τα δύσκολα πέρασαν και αρχίζω να ξανανιώθω συγκροτημένος σαν χαρακτήρας και ευτυχισμένος μαζί με αυτήν που ζω και Αγαπώ επί 16 χρόνια (εύχομαι και περισσότερα). Την Αγαπώ ακόμα πιο πολύ, με Αγαπά και αυτή και παρ' όλες τις δυσκολίες που περάσαμε συνεχίζουμε να βλέπουμε μπροστά. Πάντα σκεφτόμουνα με την καρδιά μου, αλλά τώρα πια ¨τοποθέτησα¨ μόνιμα και το μυαλό μου εκεί... στο στήθος. Αν είχα ακολουθήσει την λογική... βράσε όρυζα. Ευχαριστώ όλους που μου απάντησαν και μου έδωσαν κουράγιο και κατευθύνσεις. Μπορεί να φαίνεται αστείο αλλά η ανώνυμη εξομολόγηση είχε καλά αποτελέσματα (το ακούτε εσείς οι παπάδες;).