23.3.2012 | 17:09
Νοιώθω οτι πρέπει να πω την ιστορία μου.
Μεγάλωσα μέσα στα πλούτη,με διασκέδαση,διακοπές,δασκάλες νταντάδες και υπηρέτες.Πάντα είχα φίλους γύρω μου πολλούς, που διασκεδάζαμε με τα λεφτά μου φυσικά.Υπήρχε και ενα κορίτσι γύρω γύρω, που ποτέ πραγματικά δεν της έδωσα σημασία.Ήταν πολύ μαζεμένη και χαμηλών τόνων αρα δεν υπήρχε καν για εμένα.Πριν 3 χρόνια έπαθα ατύχημα πολύ σοβαρό,με αποτέλεσμα να είμαι σε καροτσάκι και με ελπιδες ελάχιστες να ξαναπερπατήσω.Και ολοι οι φίλοι έφυγαν μακρυά,το τηλ δεν χτυπούσε,ούτε το κουδούνι πια.Ολοι έμεναν μακρυα μου,συνέχιζαν την ζωή τους χωρίς να σκεφτεί κανείς εμένα,μέσα στο καροτσάκι.Η ψυχή της παρ'εας έλεγαν οτι είμαι...Είναι μεγάλο μάθημα αυτό για εμένα.Το κορίτσι αυτό μου στάθηκε.Τα λεφτά τελείωσαν λόγο της υγείας μου και λόγο κρίσης αλλά δεν λυπάμαι.Αυτή εκει,να σπρώχνει το καροτσάκι και να γελά.Οποιος σκατάνθρωπος απο τα παλιά με πλησιάσει θα τα μετανιώσει.Ξέρω οτι θα μείνεις δίπλα μου,κάνε υπομονή,θα σηκωθώ και θα σε κάνω βασίλισσα.