ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αρκετοί παλιοί συμφοιτητές μου από τη σχολή μου λένε πόσο τυχερός είμαι που με παίρνουν αναπληρωτή κάθε χρόνο σε σχολείο. Βλέπετε αυτοί άργησαν να τελειώσουν το μαθηματικό επειδή είναι όντως περίεργη σχολή, αλλά εγώ είχα προσπαθήσει να τελειώσω νωρίς μόνο και μόνο για να ξεμπερδευω επειδή δεν μαρεζε η σχολή!Τελικά εκεί που έλεγα οτι ξεμπερδεψα και θα ψαχτω για κάτι άλλο, στα καπακια μου έκατσε αναπληρωτής σε ένα σχολείο στην άλλη άκρη της Ελλάδας. Αυτό έγινε για πρώτη φορά πριν 10 χρόνια και σιγά σιγά ξεκίνησε το μαρτύριο μου.Στην αρχή ηταν όλα ωραία. Νέος, ωραιος, με λεφτά στην τσέπη κάθε μήνα και να πουλας μούρη επειδή είσαι καθηγητής μαθηματικών. Τι ωραίο! Και το ακομα πιο ωραίο ηταν ότι είχε πολλές συναδέλφους οπότε έπαιζε παιχνίδι. Από την πρώτη χρονιά λοιπόν ξεκίνησα να κάνω φασεις με συναδέλφους και καθε χρονιά στο ερωτικό κομμάτι μπορώ να πω οτι καλοπερνουσα και με το παραπάνω. Ειλικρινά δεν υπήρξε ούτε μια χρονιά χωρίς να μείνω χωρίς σχέση ή χωρίς να μπλεχτω σε περίεργες καταστάσεις που μαρεζαν όμως!Πέρασαν όμως τα χρόνια και πλέον παρόλο που μαρεσει το σεξ, θα ηθελα κατι πιο σταθερό. Δυστυχώς έτσι όπως εχει η κατάσταση με την εκπαίδευση και ειδικά σε εμας της δευτεροβάθμιας, το κοβω πολυ χλωμο να καταφέρνω να καταλήγω καπου στα σίγουρα. Κάθε χρονιά λες και ειμαι νομάς, παίρνω την βαλίτσα μου, φορτώνω το αυτοκίνητο και ξεκινάω οπου με καλέσουν. Έχω βαρεθεί κι σκέφτομαι να τα παρατήσω. Και ο σημαντικότερος λόγος ειναι οτι πλέον δεν με γεμίζει το ανουσιο σεξ με συναδέλφους, ούτε οι σχέσεις με ημερομηνία λήξης. Θέλω επιτέλους μια σταθερή και σοβαρή σχέση σε ενα μερος που δεν θα χρειαστεί να ξαναμετακινηθώ και να κάνω επιτέλους οικογένεια.Βλέπω παλιους μόνιμους καθηγητές που έχουν βολευτει σε μια κατάσταση και δεν τους νοιάζει ούτε η ποιότητα του μαθήματος τους, ούτε το τι θα συμβεί αύριο, ουτε το ποσο δύσκολα περνάμε καθε χρονιά με την αναζήτηση σπιτιού και τα τρεξίματα. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να κάνουν το ωράριο τους και να μην εχουν καμία μείωση. Τους βλέπω με τοσο λιγες έγνοιες και με τις οικογένειές τους στον τοπο τους και ζηλεύω.Πραγματικά θέλω να τα παρατήσω και να φύγω σε άλλη χώρα. Το μόνο που θέλω ειναι σταθερή δουλειά σε μια συγκεκριμένη πόλη και ας πληρώνομαι λιγότερα. Αρκει να μπορέσω επιτέλους να εχω μια σταθερή σχεση και να κάνω οικογένεια. Στην τελική το κράτος τι θέλει απο εμένα; Να κανω τον χαμαλη μέχρι να φτάσω τα 60; Ψυχολογικά κουράστηκα