Έτυχε και είχες μια αναποδιά. Τώρα που πέρασε και το σκέφτεσαι, άλλαξε κάτι στην αποδοχή σου; Θα επέστρεφες; Θα παρακαλούσες; Το πιο πιθανό είναι πως όχι. Απλώς η καρδιά σου και το μυαλό σου ακόμα συγκρούονται. Και, για κάποιο διάστημα, θα συνεχίσουν να το κάνουν. Άλλο το αποδέχομαι, άλλο το ξεπερνάω. Αλλά θα γίνει και αυτό. Ορίστε https://www.youtube.com/watch?v=dS5GfL9F7L4Κάτι για να σε συντροφεύει λίγο. Στην καινούρια σου κατεύθυνση. Είναι η δεύτερη φορά που το γράφω σήμερα. Ελπίζω οι στίχοι να σου φέρουν λίγη αισιοδοξία.
15.11.2017 | 23:29
Νομιζα
Σημερα ενιωσα πως ξεπερασα τον χωρισμο. Το πηρα αποφαση οτι ειναι οριστικο και αποφασιασα να κοιταξω τη ζωη μου. Ενιωσα σιγουρη, δυνατη. Πριν λιγο κατι με τραβηξε και βγηκα στη βεραντα. Με του που βγηκα, μου φανηκε πως ακουσα τη φωνη του. Σκεφτηκα οτι ηταν καπου τριγυρω και μιλουσε στο τηλεφωνο. Και πανω που σκεφτομουν οτι εχω παραισθησεις και συγχρονως ακουγα εκεινη τη φωνη, περασε κατω απο το σπιτι μου με το μηχανακι. Τελικα δεν ηταν η φωνη που ακουγα δικη του, ηταν ομως αυτος που περασε. Δεν με ειδε. Δεν κοιταξε πανω. Νταξει, μολις τον ειδα...αρχισαν να τρεμουν τα ποδια μου και να χτυπαει δυνατα η καρδια μου. Και ειχα πιστεψει οτι τον ξεπερασα. Τι να πω... Καλυτερα να μην τον εβλεπα.
1
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [08.11.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-11-08/__LiFO_10%2B1_Previews4%20%281%29.jpg?h=748d7e9c&itok=zdgEe7VA)
