17.1.2018 | 09:50
Νόμιζα ότι είσαι γενικά άνθρωπος που δεν δίνει
μεγάλη αξία στην εμφάνιση αλλά η επιμονή σου στο να ξεκινήσω διατροφή και άσκηση με προβληματίζει. Αν δεν το λες για την υγεία μου, ίσως δεν σου αρέσω έτσι όπως είμαι όμως δεν μπορείς να έχεις προσδοκίες από μένα να φτάσω κάτι που δεν είμαι εγώ. Δεν μπορώ ξαφνικά να γίνω θεά επειδή θα χάσω 3 κιλά. Δεν ξέρω, γενικά προβληματίζομαι. Δεν καταλαβαίνω αν νοιάζεσαι πολύ για την υγεία μου ή θες οπωσδήποτε να χάσω κιλά και να γυμναστώ. Ίσως βέβαια να επιμένεις τόσο για τη δική μου αυτοπεποίθηση αλλά στην τελική δεν είναι κακό να θες να έχεις έναν όμορφο σύντροφο δίπλα σου. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι ήδη έχω χάσει κάποια κιλά, χωρίς να έχω αγγίξει το ιδανικό βέβαια, αλλά εσύ δεν είσαι ευχαριστημένος. Θα έπρεπε τουλάχιστον να αναγνωρίσεις το ότι είμαι σε καλά κιλά και αυτό που απομένει είναι η τελειοποίηση, για να δέσει κυρίως το σώμα μου. Είναι άσχημο να έχεις έναν σύντροφο που σου υπενθυμίζει όλη την ώρα, αδυνάτισε, αδυνάτισε, κάνε γυμναστική, ακόμη κι αν αυτά είναι μέσα στους στόχους σου. Αρχίζεις να αμφισβητείς τη συνοχή της σχέσης. Πιστεύω ότι το κάνεις με καλό σκοπό, κι ίσως να το κάνεις με τον καλύτερο, για την υγεία μου δηλαδή, αλλά ακόμη κι αν το κάνεις για σένα πάλι το καταλαβαίνω (κι ούτε αυτό καθιστά κακό το σκοπό σου). Είναι καλό που μου το υπενθυμίζεις αλλά δεν έχει αποτέλεσμα όπως βλέπεις, αντίθετα θα έχει όταν θα είμαστε μαζί και θα μπορείς να με στηρίξεις έμπρακτα σ' αυτή την προσπάθεια. Να πάμε πχ. μαζί γυμναστήριο, να ετοιμάσουμε μαζί υγιεινά γεύματα, να πάμε σε έναν ψυχολόγο από κοινού και να μιλήσουμε για την συναισθηματική μου υπερφαγία (μεταξύ των άλλων) και πώς η σχέση μας με επηρεάζει. Αν είναι κάτι που πρέπει να δουλέψω μόνη μου ή μπορείς να με βοηθήσεις κι εσύ σ' αυτό. Δεν ξέρω αν είσαι πρόθυμος να τα κάνεις όλα αυτά. Έχεις δείξει μεγάλο ενδιαφέρον για μένα και αυτό με κάνει να ελπίζω πως θέλεις να πάρουμε σοβαρά αυτή τη σχέση και να κάνουμε τα πάντα για να λειτουργεί ομαλά και να είμαστε και οι δύο ευτυχισμένοι. Να σημειώσω εδώ πως το ιστορικό μου με (σχεδόν)ανορεξία-βουλιμία και λοιπά θα έπρεπε να σε κάνει πιο προσεκτικό στον τρόπο που προβάλλεις τις συστάσεις σου και το βαθμό της επιμονής σου. Θα ήθελα γενικά να πάμε σε έναν σύμβουλο σχέσεων, αν αυτή η σχέση προχωρήσει, ή σε κάποιον ψυχολόγο ή ψυχίατρο δεν ξέρω τι. Νιώθω πως υπάρχουν αγκάθια μεταξύ μας (άσχετο με τα παραπάνω σχετικά με τα κιλά μου) και δυσλειτουργικές συμπεριφορές. Εσύ βέβαια δεν είσαι ο εαυτός σου κι αυτό με θλίβει. Σαν να μην αξίζω να σε γνωρίσω πραγματικά λόγω της διαταραχής μου. Σαν να πρέπει να περάσω από τεστ, για να κερδίσω το δικαίωμα να σε γνωρίσω. Κι αν δεν τα καταφέρω θα μείνω για πάντα στην εσωτερική μου απομόνωση. Που σε ένα βαθμό εσύ μου την επιβάλλεις στη γραμμή της σχέσης μας, μιας και εγώ θέλω να ανοιχτώ σε σένα. Αυτή η συμπεριφορά με θλίβει. Το ότι τόσα χρόνια θεωρούσες πως δεν άξιζα την ευκαιρία να σε γνωρίσω πραγματικά. Ζούσα μια κατάσταση που δεν είχα επιλέξει. Η συμπεριφορά σου κάθε άλλο παρά υποστηρικτική ήταν. Σ χρειαζόμουν όσο ποτέ, κι ομως δεν ήσουν εδώ. Ούτε μία φορά από όλες όσες έφτασα κοντά στα όρια. Ξέρεις πόσο κατευναστικά λειτουργεί για μένα μια αγκαλιά; Ακόμη και στην χειρότερη κρίση μου. Και τώρα, όσο θέλω να σε πλησιάσω, άλλο τόσο φοβάμαι. Τι θα γίνει αν αρρωστήσω και πάλι. Και αν αυτό γίνει τώρα, πάει καλά. Αν είμαστε μαζί, ή επισημοποιήσουμε τη σχέση σε κάποια φάση και μετά αρρωστήσω, τι θα κάνεις; Αυτό είναι ένα ερώτημα δεδομένης της προϊστορίας μας. Δεν θα μπορείς να φύγεις. Κι αν δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, τι άλλο θα κάνεις; Ή μήπως θα μπορείς;
0