ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

οτι παντα θα ημασταν τυχεροι, παντα θα τη γλιτωναμε την τελευταια στιγμη. Παντα θα ειχαμε μια μπιλια ακομα για να παιξουμε, μια δευτερη ευκαιρια, για μια κουβεντα που θα τα κανει ολα καλα, για ενα βλεμμα μετανοιας που θα ζηταει συγχωρεση κι επιστροφη. Ετσι μεγαλωναμε και περνουσαν οι μερες.Ετσι τελειωσε το σχολειο και περασαμε σε διαφορετικες πολεις και χαθηκαμε ξαφνικα. Απο κει που σε ειχα στο διπλανο θρανιο και σε εβλεπα καθε μερα. Ετσι περασαν τα χρονια κι ουτε εσενα δε σε ξανασυναντησα στο δρομο τυχαια, εσενα που καρφωνομασταν στο δρομο καθε φορα που πεφταμε τυχαια ο ενας πανω στον αλλο. Κι εσενα, εσενα που μου ραγισες την καρδια και δε σου ξαναμιλησα, δεν προλαβα να σου πω οτι σ'αγαπω. Ελεγα καθε φορα, την επομενη φορα θα ερθω να σου μιλησω, πρεπει να σου μιλησω. Και καθε φορα ηταν ακαταλληλη. Και ποτε δε βρηκα το θαρρος να σου μιλησω. Και καποτε μεγαλωσαμε, πηραμε τα γαμοπτυχια μας και δε σε ξαναειδα. Κι εσενα, εσενα που μαλωναμε καθε φορα στο skype, και ξενυχτουσαμε και κλαιγαμε, εσενα που ηξερες να χαιδευεις και να αγγιζεις, εσενα που σε εμαθα να φιλας, ουτε εσενα σε ξαναειδα. Τουλαχιστον εσυ ξερεις ποσο πολυ σε αγαπησα.