Σύμφωνα με έρευνες, το 80% των ανθρώπων χρειάζεται θεραπεία, εκ των οποίων το 30% είναι σε κλινικό επίπεδο.Το υπόλοιπο 20% που δεν χρειάζεται, αν θα έκανε, θα ήταν λίγο καλύτερα από ότι είναι. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν πολλοί κατάλληλοι θεραπευτές. Από τους 6.500 που ασκούν το επάγγελμα στην Αττική, μόνο οι 200-300 είναι κατάλληλα εκπαιδευμένοι και πιο σημαντικό- θεραπευμένοι. Έχοντας βέβαια και μια καλή εποπτεία. Γιαυτό και οι τιμές σε αυτούς είναι αρκετά ανεβασμένες λόγω ότι έχουν ζήτηση και ως εκ τούτο είναι για τον περισσότερο κόσμο απαγορευτικές. Οι υπόλοιποι έχοντας μόνο ένα πτυχίο ψυχολογίας, άντε και κάνα δυο μεταπτυχιακά δεν είναι σε θέση να θεραπεύσουν. Δεν μπήκαν ποτέ σε θεραπεία οι ίδιοι γιατί εκτός από ότι κοστίζει συναισθηματικά, κοστίζει τόσο χρονικά (τουλ. 5 χρόνια) όσο και χρηματικά (τουλ. 40.000-50.000€) Ανοίγουν ένα γραφείο και το μόνο που κάνουν είναι να διώχνουν και να αποθαρρύνουν τον κόσμο που πραγματικά έχει ανάγκη και να τους δημιουργούν, δυστυχώς, την εντύπωση ότι δεν υπάρχει σωτηρία.