ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

πάσχω από κάποια διατροφική διαταραχή. Είμαι κοντά στα 30. Πέρασα μια εφηβεία παράξενη και αγχωτική όσον αφορά το βάρος την εμφάνιση και τα κιλά. Δίαιτες , στα όρια της νευρικής ανορεξίας και τα λοιπά.Σαν φοιτήτρια τα κατάφερα και ηρέμησα, βρήκα τις ισορροπίες μου αλλά πάντα ήμουν συνειδητοποιημένη πως είμαι ένα ανασφαλές και ευαίσθητο άτομο. Απλώς το δούλεψα κάπως.Ο τελευταίος χρόνος ήταν πολύ δύσκολος. Η προηγούμενη δουλεία μου σταμάτησε να μας πληρώνει, πέρασα το άγχος και την πίεση να βρώ άλλη δουλειά γιατί ζω μόνη, χώρισα μετά από μια σχέση δύσκολη που δεν λέει να μείνει οριστικά στο παρελθόν και απ τις 2 πλευρές. Κρατάμε επικοινωνία χωρίς να θέλουμε να είμαστε μαζί. Ήταν από απόσταση τα πιο πολλά χρόνια. Η προσπάθεια μου τελευταία να συνεχίσω δεν απέδωσε αφού δεν έχω καθαρίσει συναισθηματικά ακόμα από αυτό που είχα. Η πίεση και το άγχος που έχω περάσει με κάνουν και μάλιστα κρυφά από όλους να ξεσπάω στο φαγητό.Ενώ εδώ και 3 μήνες προσπαθώ να θέσω όρια να πάω γυμναστήριο να μην τρώω χωρίς να υπάρχει αύριο γιατί όταν πέφτει η ψυχολογία μου και στενοχωριέμαι δεν καταλαβαίνω και τρώω τρώω.. :( Αλλά σε υπερβολικές ποσότητες.Είναι καθαρά θέμα ψυχολογίας. Σαν να με τιμωρώ ή όταν νιώθω μοναξιά και στενοχώρια :( Αυτό με κάνει επιθετική στον κόσμο που με περιβάλει έχω νεύρα και ξεσπώ εκεί που δεν πρέπει.Δεν ξέρω τι μου φταίει και ξεσπάω έτσι :( Ελπίζω αν κάποιος έχει αντιμετωπίσει παρόμοια κατάσταση να χει βρεί τι του φταίει και προπάντων την δύναμη να αντιμετωπίσει τον ίδιο του τον εαυτό. Το ίδιο εύχομαι και για μένα κάποια στιγμή.