ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πλέον νομίζω ότι λειτουργώ πιο πολυ σαν ρομπότ, παρα σαν άνθρωπος. Οποιαδήποτε σχέση φιλική ερωτική, θα μπαίνει πάντα σε δεύτερη μοίρα από τις υποχρεώσεις μου. Από τα 18 μου, εργάζομαι και σπουδάζω παράλληλα. Τώρα πλεον είμαι σε δεύτερη σχολή. Θεωρώ σημαντικό να εξελιξω τον εαυτό μου και να να φτάσω στην ολοκλήρωση. Στην δουλειά ήμουν ανέκαθεν ανταγωνιστική, ήθελα και θέλω να είμαι η καλύτερη στα παντα. Σιχαίνομαι να πηγαινω ξενυχτισμενη κάπου που είναι αναγκαίο να έχω το μυαλό μου καθαρό, δηλαδή ακυρώνω εύκολα έξοδο με φίλους ή συντροφο, εάν αυτό πρόκειται να επηρεάσει την επίδοση μου το επόμενο πρωινό στην δουλειά ή στην σχολή. Δεν θυσιαζομαι για κανέναν. Είμαι τελειομανής και δεν το κάνω για να παρω επιβράβευση, απλά γουστάρω απίστευτα να βελτιωνομαι.Το χειροτερο μου είναι να κάνω λάθος, πεφτω σε κατάθλιψη και νευριάζω με τον εαυτό μου. Τελευταία αρχίζω και σκέφτομαι με αφορμή κάποια σχόλια που μου έκαναν και συνάδελφοι, ότι ίσως είμαι υπερβολική σε κάποια πράγματα, αλλά απλά δεν μπορώ να το ελέγξω. Ακόμα και να μην έχει δουλειά, θα βρίσκω κάτι να κάνω,ενώ οι συνάδελφοι που τυχαίνει με κάποιους να είμαι και φίλη και να βρισκόμαστε εκτός μαγαζιού, θα κάθονται να μιλάνε και να αραζουν. ΕΕ προτιμώ να μην αράξω μαζί τους, οχι επειδή δεν μου αρέσει η παρέα τους, αλλά επειδή στην δουλειά θελω να είμαι εκεί.Εχω προβλημα?