3.7.2012 | 13:03
Νομίζω οτι θα σκάσω..
Και όχι δεν εννοώ από το φαϊ.. Τα προσωπικά μου χάλια.. Με έναν άνθρωπο που του έδωσα τα πάντα και με πουλούσε με κάθε ευκαιρία που του δινόταν..Τα επαγγελματικά μου ανύπαρκτα.. Είμαι 13 μήνες άνεργη. Δεν βρίσκω ούτε σε supermarket. Εδώ και λίγες μέρες περιμένω τηλ για 2η συνέντευξη από μια εταιρεία. Αυτή η αναμονή με σκοτώνει..Η οικογένεια μου μες στη γκρίνια. Και με υποστηρίζουν πολύ. Δεν φτάνει η αγωνία που έχω από μόνη μου, πρέπει να ακούω " σιγά μη σε πάρουν" Οι φίλες μου.. για τις επαγγελματικές μου ανησυχίες μπορώ να τους μιλάω. Για την καρδιά μου που ράγισε, οχι πια. Τον έχουν στην μπούκα. Κι έχουν και μένα πια που του έδωσα τόσες ευκαιρίες και ασχολούμαι ακόμα μαζί του.Νιώθω ένα βάρος στο στήθος, ένα κόμπο στο λαιμό.. Αισθάνομαι ότι πνίγομαι..Καλά λένε ότι η φτώχεια φέρνει γκρίνια..