ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...το ξέρω πως οι μισοί θα με πείτε τρολλ, και οι άλλοι μισοί θα με βρίσετε. Είμαι γυναίκα bi και έχω OCD από μικρή ηλικία. Τις προάλλες βρέθηκα με μια παρέα σ' ένα κρασάδικο. Συζητάγαμε λοιπόν για ένα γκέι ζήτημα και περνώντας την ίδια ώρα ένας τύπος με το σκύλο του από κοντά, κάνω στη φίλη που καθόταν δίπλα μου "γκέι, γκέι, γκέι, γκέι...". Το είπα αρκετές φορές και με έντονες κινήσεις, εντελώς ψιθυριστά (με το χέρι μπροστά, στο αυτί), και φυσικά όχι χλευαστικά (είμαι κι εγώ), απλώς επειδή το συζητάγαμε και έσκασε μπροστά. Και από τότε μου έχει κολλήσει πως το άκουσε, σκέφτηκε ότι του έκανα μπούλλινγκ και αυτοκτόνησε... ή ότι ήταν στρειτ, το άκουσε, αγχώθηκε-θίχτηκε και αυτοκτόνησε... Κάνω ψυχοθεραπεία χρόνια τώρα, αλλά όταν μια ιδεοληπτική σκέψη με πολιορκεί, δεν βοηθά. Νιώθω ένα απίστευτο ζώο που μίλησα έτσι, ένιωσα αρχικά τύψεις, αλλά αργότερα, και λόγω αυτής της ανησυχίας, η σκέψη μου γιγαντώθηκε. Νομίζω έχω φτάσει στο σημείο να με θεωρώ ένοχη για κάθε επίθεση σε γκέι από καταβολής κόσμου (έχω δεχτεί κι εγώ αρκετές) ή για κάθε στρέιτ που κάποιος έθιξε τον ανδρισμό του... Μπορεί καν να μην το άκουσε αλλά στη σκέψη και μόνο ότι κάτι πήρε το αυτί του, πιστεύω ότι θα αυτοκτονήσει ή θα πάθει κάτι τρομερό εξαιτίας μου... Εδώ και 1μιση μήνα από τότε που συνέβη το σκέφτομαι 24 ώρες το 24ψρο, 7 μέρες τη βδομάδα, και δεν μπορώ να το βγάλω απ' το μυαλό μου... Σταμάτησα να πηγαίνω σχολή, παράτησα (τώρα) την εξεταστική, και είμαι σπίτι όλη μέρα. Πείτε καμιά καλή κουβέντα ρε, κανένας ομοιοπαθών; Κρίσεις πανικού, κατάθλιψη; :( help...