ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αγαπητή Ντένια,Ομολογώ πως όταν πρωτοδιάβασα για το πρόβλημά σου συγκινήθηκα, σκέφτηκα να συνεισφέρω κι εγώ αλλά μετά από 5' η ρουτίνα της καθημερινοτητας με εκανε να το ξεχάσω... Πέφτοντας πάλι πάνω στο άρθρο ένιωσα ακαρδη και γέμισα τύψεις, που σε ξέχασα για να ασχοληθώ με ανοησίες που ξεπερνιουνται...Κάπως έτσι το φιλότιμο μου χτύπησε την πόρτα και φρόντισα να κάνω κι εγώ μια μικρή κατάθεση.Συγγνώμη που σε ξέχασα. Συγγνώμη σε ολους εσάς που σας ξεχνάμε καθημερινά και χτυπιομαστε για ασήμαντα κι υλικά θέματα, οταν έχουμε την υγεία μας... Υποθέτω έτσι είναι η ανθρώπινη φύση. Να νοιάζεσαι ουσιαστικά μόνο για τη δική σου επιβίωση κι όταν κλείνεις την πόρτα του σπιτιού σου, ότι μένει απ' έξω, να "μένει στην απ'έξω"...Με δάκρυα στα μάτια διάβασα πως τα κατάφερες, το ποσό μαζεύτηκε και συνεχίζει ακόμα και θα πας για την επέμβαση. Εύχομαι όλα να πάνε καλά και να έχεις γυρω σου ανθρώπους να σε αγαπάνε και να γυρίσεις πίσω υγιής να αρπάξεις τη ζωή από τα μαλλιά.Όλοι όσοι περνάνε κάτι αντίστοιχο δηλαδή. Καλή δύναμη και συγχωρέστε μας.Τέλος θέλω να σε ευχαριστήσω γιατί με εκανες να νιώσω πάλι άνθρωπος και κυρίως άνθρωπος ανάμεσα και σε άλλους ανθρώπους με καρδιά και συναισθήματα. Υπάρχουν ακόμα τελικά σε αυτή τη χώρα... Η κρίση δεν έχει αγγίξει τη ψυχή μας και τώρα το κατάλαβα κι εγώ! Σ'ευχαριστώ!