ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ντρέπομαι που αισθάνομαι έτσι, δεν είμαι 18 χρονών πια. Θα προσπαθήσω να μην σας κουράσω και παράλληλα να μην αποκρύψω κάποιο στοιχείο. Ειμαι 26 χρονών και σπουδάζω στο εξωτερικό. Γνώρισα σε ένα ταξίδι μου ένα παιδί που σπουδάζει και ζει με την οικογένειά του σε μια άλλη χώρα του εξωτερικού. Θεώρησα πως είχαμε πολυ καλή επικοινωνία και έλξη οπότε πριν τα Χριστούγεννα ήρθε για λίγες μέρες να με επισκεφθεί στην πόλη μου. Περάσαμε υπέροχα μπορώ να πω πως ερωτεύτηκα μετά από αρκετά χρόνια. Στη συνέχεια αποφασίσαμε να ξαναβρεθούμε. Περάσαμε μαζί έναν υπέροχο μήνα ζώντας μαζί στην ουσία, κάποιες μέρες στη χώρα του και τις υπόλοιπες στη δική μου. Λοιπόν αυτός ο μήνας πέρασε κι ο καθένας έπρεπε να πάρει το δρόμο του. Εδώ και λίγες μέρες που τέλειωσε το "love story " προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου από την αρχη να μην ενθουσιαστεί γιατί είναι κατι περιστασιακό. Αλλά ερωτεύτηκα!!! Αισθάνομαι τόσο ευάλωτη συναισθηματικά και μου λείπει τόσο πολύ. Εκείνος δεν επικοινωνεί πια παρά ελάχιστα παρόλο που φαινόταν ενθουσιασμένος μαζί μου. Ούτε εγώ επικοινωνώ αυτή είναι η άμυνά μου. Τέλοσπάντων, δεν μπορώ να ξέρω πώς αισθάνεται εκείνος ούτε μπορώ να το επηρεάσω. Μπορώ όμως να βοηθήσω τον εαυτό μου. Πώς να το διαχειριστώ γαμώτο? Τόσα χρόνια το έλεγχα να μην ερωτευτώ κάποιον τόσο πολύ ωστε να αποφύγω αυτό που κοιτάς το κινητό σου συνέχεια. Ντρέπομαι τον εαυτό μου.