Νομίζω ότι το πρώτο βήμα για να αποδεχτείς το όποιο σώμα έχεις είναι να πάψεις να το συγκρίνεις με άλλα. Το δεύτερο βήμα είναι να εκτιμήσεις την λειτουργικότητά του και να κοιτάξεις αν θέλει βελτίωση εκεί. Π.χ. ο βασικός λόγος που προτιμώ το σώμα μου πιο αδύνατο από παλιά είναι ότι είναι πιο ανάλαφρα τα πόδια μου και δεν έχω ενοχλήσεις στη μέση. Από εκεί και πέρα με τις ατέλειες μου, μου αρέσει αρκετά γιατί είναι ένα ζωντανό σώμα. Προσπαθώ απλά να έχω κίνηση στη ζωή μου και να μην "σκουριάσει" από την οκνηρία και ξέρω καλά πως αν δεν το είχα ταλαιπωρήσει από μικρή θα ήταν σε καλύτερη κατάσταση. Απλά πλέον δεν του κάνω ζημιά, προσπαθώ να μην το κακομεταχειρίζομαι και όλα καλά.Υ.Γ. Νομίζω ότι είναι σημαντικό να έχουμε μια καλή στάση στο σώμα μας κυρίως γιατί σ' αυτό ζούμε και μέσα από αυτό. Μπορεί να υπάρχουν άπειρα πιο εμφανίσιμα ή πιο λειτουργικά από το δικό μας, το θέμα είναι όμως για να είμαστε ικανοποιημενοι με αυτό είναι οι ρεαλιστικοί στόχοι και ουσιαστικές απαιτήσεις. Όχι απλά να λέμε να αγαπήσουμε το σώμα μας σαν μια γενικούρα. Αυτά από μια κοπέλα που επί χρόνια άκουγε πόσο άσχημα πρέπει να νιώθει με το σώμα που έχει σε αρκετά τρυφερή ηλικία. Υ. Γ. Κάποιες φορές μπορεί να μην μας αρέσει το σώμα μας, αλλά το θέμα είναι να αγαπάμε αυτά που έχουμε και να τα εκτιμάμε. Θεωρούμε αυτονόητο ότι δεν ξυπνάμε με πόνους κάθε μέρα. Ότι έχουμε την αίσθηση της αφής. Ότι μπορούμε να περπατήσουμε, να χορέψουμε, να γευτούμε. Ε δεν είναι και μπορεί με τα χρόνια να μην έχουμε την ίδια ζωτικότητα. Είναι λίγο χαζό να κλαιγόμαστε για όσα δεν έχουμε ή πρακτικώς δεν θα γίνει ποτέ να έχουμε και να μη χαιρόμαστε στο εδώ και τώρα με αυτά που τα θεωρούμε δεδομένα.Καλές γιορτές ε; :)
25.12.2018 | 00:00
Ντρέπομαι
Ντρέπομαι για το σώμα μου. Αλλα λέω στους άλλους να αγαπάνε τον εαυτό τους όπως είναι.
2
