ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

να πω τι κανω στη ζωη μου...Απο τα 18 μου οταν περασα σε μια σχολη που δεν μου αρεσε βρηκα αμεσως δουλεια.Φετος ειμαι 21 εξακολουθω να εχω δουλεια, πολυ κουραστικη αλλα με πολυ καλο για τα δεδομενα της εποχης μισθο. Εχω καταφερει να πληρωνω και την σχολη που προσφερει το αντικειμενο σπουδων που με ενδιαφερει.Και ενω νιωθω ομορφα που μπορω να στηριχτω στον εαυτο μ νιωθω απαισια απεναντι στους φιλους κ γνωστους μου.Ειναι τραγικο να μαθαινεις οτι η ανεργια των νεων στην Γερμανια ειναι στο 8% και στην Ελλαδα την τελευταια φορα π κοιταξα κοντευε το 60%...Η καλυτερη μου φιλη ψαχνει για μηνες δουλεια.. Ο αδερφος μου με πτυχιο και μεταπτυχιακο,το αγορι μου,τα παιδια απ τη σχολη..ολοι τα ιδια. Με οποια παρεα και να βγουμε τα βραδια ενας ιδιος καημος βγαινει.. Τον τελευταιο χρονο συχναζουμε ολοι στο παρκο και οσο και να ακουγεται καπως το παρκο δεν το εχουμε βαρεθει ουτε στιγμη, σε αντιθεση με τα εκαστοτε μπαρ/καφε και τα συναφι. Απλα εκει που καθομαστε και μοιραζομαστε τις σκεψεις μας θα ηθελα να μπορουσα να παρω το βαρος απ τις πλατες των φιλων μου δεν ξερω πως..αλλα θα ηθελα καποια στιγμη εκει που πινουμε μπυρες να τους κοιταζα και να τους ελεγα " Ξερεις αυριο μπορεις να ονειρευτεις ελευθερα, μπορεις να κανεις αυτο που θελεις!Το αποτελεσμα θα ειναι αναλογο με την προσπαθεια σου!Θα αναγνωριστουν οι κοποι σου!Μπορεις να σταθεις στα ποδια σου!" Να το ελεγα και να το πιστευαμε ολοι μαζι...και να νιωσω για πρωτη φορα εδω κ πολυ καιρο χαρα που εχω δουλεια και οχι τυψεις