ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ντρέπομαι να πω στον περίγυρο μου ότι οι γονείς μου είναι χωρισμένοι όταν με ρωτούν για την οικογένειά μου και αν κάποιος το καταλαβαίνει δεν το ομολογώ ποτέ. Δεν το έχω πει ποτέ εκτός απο ελάχιστες φορές για τις δημόσιες υπηρεσίες και αυτό με το ζόρι. Και να πω ότι είμαι κανένα μικρό παιδάκι πας στο καλό αλλά είμαι ολόκληρη μορφωμένη κοπέλα και δεν μπορώ να το ξεστομίσω. Προσποιούμαι μπροστά στα άτομα των οποίων και εκείνων είναι χωρισμένοι οι γονείς και θέλω και εγώ να μοιραστώ τις εμπειρίες και τα συναισθήματα μου σε αυτούς αλλά δεν βρίσκω την δύναμη να το κάνω.Μάλλον θα φταίει το γεγονός ότι όταν χώρισαν οι δικοί μου η μητέρα μου μου είπε να μην λέω ποτέ στους γύρω μου ότι είμαι παιδί χωρισμένων γονιών γιατί θα με αντιμετωπίζουν (και όπως συμβαίνει πολλές φορές στην ελληνική κοινωνία) διαφορετικά, μειονεκτικά, ανίκανα και με ελεημοσύνη.Είναι ένα μυστικό που βασανίζει το κάθε άνθρωπο που μπορεί να το κρύβει. Και αν το πω δεν θα γίνει και κάτι το συναρπαστικό γιατί ούτε η πρώτη είμαι ούτε η τελευταία. Μου κάθεται κάπως όμως για όλα τα παραπάνω που ανέφερα προηγουμένως.Δυστυχώς, αν ποτέ κάνω σοβαρή σχέση θα μου είναι πολύ δύσκολο να το πώ στον σύντροφο μου και ιδιαίτερα αν θα μου ζητήσει να τους γνωρίσει. Είναι κάτι που ήθελα να μοιραστώ μαζί σας γιατί ώρες-ώρες με πιάνει αυτό το παράπονο αλλά τις περισσότερες φορές δεν με νοιάζει και τόσο.Είναι ένα κόμπλεξ μου, αλλά ποτέ δεν κάνω κριτική σε άλλους που είναι χωρισμένων γονιών γιατί τους καταλαβαίνω και τους συμπαραστέκομαι κρύβοντας όμως τον εαυτό μου πίσω απο μία μάσκα.