ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παντα ειχα θεμα με το σωμα μου.Παντα ηθελα να χασω και ειδικα τα τελευταια 3 χρονια που με απασχολει πολυ και με εχει ριξει ψυχολογικα οσο τιποτε αλλο.Φετος τελειωσα και τις πανελληνιες και οσο να πεις πηρα 5 κιλα περιπου.Ακουω και ακουγα καποια σχολια για τα κιλα μου κυριως απο το οικογενειακο μου περιβαλλον.Οχι πολυ συχνα,αρεα και που αλλα οταν τα λενε χτυπημα στη καρδια ειναι.Αυτοι μπορει να τα λενε μεσα στη πλακα αλλα για μενα μονο πλακα δεν ειναι.Ασχετα αν δεν το δειχνω.Παντα αντιδραω γελωντας.Εχω παρατηρησει βεβαια οτι ειναι καθαρα θεμα ψυχολογιας.Δηλαδη οταν ακουγα επικριτικα σχολια για το σωμα μου τοτε ξεκινουσα διατροφη καπως καταπιεσμενη και κυριως στεναχωρεμενη.Δεν ειχα στηριξη απο κανεναν.Η μητερα μου δεν θεωρησε ποτε οτι θα ειχα θεμα με το σωμα μου.Kι ομως υπηρχαν φορες που δεν εβγαινα εξω επειδη δεν με αρεσε το σωμα μου και δεν με αρεσε κανενα ρουχο πανω μου κι αλλες φορες που χτυπουσα το σωμα μου.Το σωμα μου το εβλεπα σαν εχθρο μου.Αυτη την περιοδο ειμαι πιο χαλαρη και δεν το πολυσκεφτομαι και εχω διαπιστωσει οτι μου ειναι πιο ευκολο να τρωω σωστα και να μην τρωω ψυχολογικα.Και λεγοντας ψυχολογικα εννοω οτι αν ημουν πεσμενη λογω του σωματος μου τοτε ετρωγα ακομη περισσοτερο και ελεγα ''αφου δεν προκειται να χασω?ποιος ο λογος να συνεχισω?'' Δεν τρωω απ εξω (γυρο,κρεπες κλπ κλπ ).Μου αρεσει το υγιεινο φαγητο,τα φρουτα και τα λαχανικα.Δηλαδη τα κιλα μου ειναι απο καλο-υγιεινο φαγητο,απλα θα βαλω να φαω λιγο παραπανω και εχω αδυναμια στα γλυκααααα.Το αλατι το απεχθανομαι.Δεν ξερω πλεον για ποιον θα χασω τα κιλα.Ναι μεν για μενα αλλα και για καποιους γυρω μου.Μπουχτισα να ακουω πειραγματα.Κουραστηκα να αλλαζω τη συζητηση αμα παει στο θεμα κιλα οταν βρισκομαι με αλλους ( και κυριως την οικογενεια).Κουραστηκα να απελπιζομαι τι θα βαλω και πως θα δειχνω...Τελικα καταλαβα οτι το χασιμο κιλων οχι μονο εξαρταται αποκλειστικα απο μενα αλλα ειναι και για μενα!! Ευελπιστω να συνεχισω θετικα και οχι αρρωστημενα οπως παλια.Γιατι θελω επιτελους να αγαπησω το σωμα μου.